Αντιπροσφορά Αίματος από το Σύλλογο Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων

Ακολουθήστε το στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Σαν σήμερα πριν από πενήντα χρόνια, την 22α Ιουλίου 1974, ο συμμαθητής μας Γεώργιος Παπαλαμπρίδης σκοτώθηκε στην Κύπρο πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς για την προάσπιση των ορίων του Ελληνισμού, αναφέρουν σε ανάρτησή τους τα μέλη του Συλλόγου Αποφοίτων Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων.

Στην “Αντιπροσφορά Αίματος” όπως τιτλοφορούν το κείμενο στη σελίδα του Συλλόγου, αναφέρουν τα εξής:

Στις 6 Δεκεμβρίου 1912 ο Κύπριος Δήμαρχος Λεμεσού Χριστόδουλος Σ. Σώζος (ο μοναδικός γιος της πολυμελούς οικογένειας του Σώζοντος Λοΐζου και της Μαρίας Χ. Χατζηπαύλου) έχασε την ζωή του στο ύψωμα Προφήτης Ηλίας πολεμώντας ως εθελοντής για την απελευθέρωση της πόλης των Ιωαννίνων.

Ο Χριστόδουλος Σ. Σώζος ήταν πετυχημένος δικηγόρος, βουλευτής και τελικά Δήμαρχος Λεμεσού, είχε κάθε λόγο να παραμείνει στην Κύπρο, κοντά στην αγαπημένη του οικογένεια, στην γυναίκα του, στο γιο του. Όπως φαίνεται από μια από τις επιστολές που έστειλε στην γυναίκα του είχε φοβερή συναίσθηση του καθήκοντος.
«…Όταν θα λάβεις την παρούσαν μου θα είμαι μακράν σου και του υιού μου δια την υπηρεσίαν της πατρίδος. Ημείς έχομεν καθήκοντα τα οποία ουδεμία δύναμις, ουδέν φίλτρον πρέπει να τα εμποδίζη από του να ενασκώνται. Αν είμεθα ηγέται των υποδούλων λαών, οφείλομεν δια του παραδείγματος μας και της θυσίας μας να τους παιδαγωγώμεν, όπως και εκείνοι γίνωσιν άνθρωποι συναισθανόμενοι τα καθήκοντα των. Μη κλαίε και μη στενόχωρου· διότι εκείνος ο οποίος πηγαίνει εις την υπηρεσίαν της πατρίδος του δεν πρέπει να πηγαίνη με τέτοιας σκέψεις, ότι αφίνει πίσω του την δυστυχίαν.

Η σύζυγος ενός Σώζου δεν πρέπει να συμπεριφερθή εις τοιαύτην περίπτωσιν ως η σύζυγος ενός κοινού ανθρώπου. Έπειτα οφείλεις να έχης αυτό υπ’ όψιν σου, ότι αν έμενα στην Λεμεσόν ατιμασμένος στην συνείδησίν μου, δεν θα έζων ούτε εγώ αλλ’ ούτε συ ευτυχής, θα ησθανόμην πάντοτε ότι συ ήσο το εμπόδιον και θα σας εμίσουν. Ενώ τώρα φεύγω με λύπην που σας αφήνω, αλλά και με την ελπίδα, ότι θα επανέλθω να σας εύρω.»

Έφθασε στην Αθήνα μαζί με το βουλευτή Λάρνακας -Αμμοχώστου Ευάγγελο Χατζηιωάννου και το Μητροπολίτη Κιτίου Μελέτιο Μεταξάκη στις 23 Οκτωβρίου 1912 και την επόμενη ημέρα έγιναν δεκτοί από τον πρωθυπουργό Ελ. Βενιζέλο. «Ο πρωθυπουργός συνεκινήθη και εγέμισαν τα μάτια του από δάκρυα, όταν είδε την απόφασίν μας», πληροφορεί ο ίδιος ο Σώζος σε επιστολή του προς τη σύζυγο του, με αποτέλεσμα να διατάξει την κατ’ εξαίρεση κατάταξη των δύο κορυφαίων Κυπρίων πολιτευτών στο Ιο τάγμα του Ιου Συντάγματος Πεζικού της 2ας Μεραρχίας και την άμεση αποστολή τους στο πολεμικό μέτωπο, όπως επίμονα του ζητήθηκε.

Εξήντα δυο περίπου χρόνια αργότερα στις 22 Ιουλίου 1974 ο υπολοχαγός Γεώργιος Παπαλαμπρίδης (παιδί του Στέφανου και της Πηνελόπης Παπαλαμπρίδη) έχασε την ζωή του στην περιοχή Αληνάγρα του όρους Πενταδακτύλου κατά την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Το 1958 εισήχθη στο Γυμνάσιο της Ζωσιμαίας Σχολής στην οποία φοίτησε μέχρι και την προτελευταία τάξη το 1963. Λόγω μεταθέσεως του πατρός του πήγε στην Καβάλλα απ΄ όπου πηρε το απολύτήριό του. Απεφοίτησε το 1969 από την Σχολή Ευελπίδων ονομασθείς Ανθυπολοχαγός Πεζικού.

Ο Γεώργιος Παπαλαμπρίδης τον Σεπτέμβριο του 1973 μετατέθηκε στη Κύπρο και τοποθετήθηκε στην Εθνική Φρουρά. Παρόλο που η διαταγή του Αρχηγού Εθνικής Φρουράς δεν όριζε να τοποθετηθεί ο Παπαλαμπρίδης σε Μονάδα Προκαλύψεως της Κύπρου, αυτός προσφέρθηκε και δέχθηκε για λόγους συναδελφικής αλληλεγγύης και προκειμένου να εξυπηρετήσει συνάδελφό του, να αναλάβει τη Διοίκηση Λόχου στο Τάγμα Προκαλύψεως στο Μπουγάζι.

Τον Ιούλιο του 1974 κατά την απόβαση των Τούρκων στην Κύπρο, και συγκεκριμένα στις 19 Ιουλίου, μέσα στο γενικό χάος που επικρατούσε τότε στο νησί, και πάλι προσφέρθηκε εθελοντικά να τοποθετηθεί στο 399 Τάγμα Πεζικού και ανέλαβε την Διοίκηση του 2ου Λόχου του Τάγματος. Όλο το προσωπικό του Τάγματος ήταν επιστρατευθέντες της τελευταίας στιγμής χωρίς την απαιτούμενη εκπαίδευση και οπλισμό για επιχειρήσεις και χωρίς τον απαιτούμενο ψυχικό δεσμό μεταξύ Διοικητών και διοικουμένων.

Παρά τα παραπάνω μειονεκτήματα ανέλαβε την άμυνα των υψωμάτων στην περιοχή Αληνάγρα του όρους Πενταδακτύλου με διαταγή να απαγορεύσει την προς Νότο προέλαση των τουρκικών δυνάμεων οι οποίες έκαναν προέλαση προς το Νότιο τμήμα της Κύπρου. Τα υψώματα του Πενταδάκτυλου και ο Λόχος του Παπαλαμπρίδη τους έκοβαν το δρόμο. Οι τούρκοι έπρεπε να περάσουν και άρχισαν την επίθεση.

Παρά τις λυσσαλέες προσπάθειές τους για διάσπαση της τοποθεσίας ο Λόχος του Παπαλαμπρίδη κράτησε τα υψώματα επί τρεις μέρες μέχρι το μεσημέρι της 22ας Ιουλίου. Σημειώνεται ότι έχασε την ζωή του στις 1:00 το μεσημέρι ενώ ίσχυε ανακωχή από της 12:00. Η πατρίδα αναγνώρισε ευθύς αμέσως τη θυσία του και του απένειμε ως ένδειξη τιμής τον βαθμό του Λοχαγού. Το έτος 2000 μετά από σχετική πρόταση του Συλλόγου μας,που έγινε ομόφωνα αποδεκτή από το Δ.Σ. του Δήμου Ιωαννιτών, μία από τις νέες Πλατείες της πόλεως πήρε το όνομα του Λοχαγού Γιώργου Παπαλαμπρίδη και εντοιχίστηκε μαρμάρινη αναμνηστική πλάκα.

Χριστόδουλος Σ. Σώζος και Γεώργιος Παπαλαμπρίδης δυο άνθρωποι που τους χώριζε ο χρόνος και η απόσταση, τους ένωνε όμως η ελληνική συνείδηση και η πίστη στην ελευθερία.