Σε νούμερο ένα πηγή διασποράς του κορονοϊού, τείνει να γίνει ο συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ασφυκτικά γεμάτα λεωφορεία και συρμοί, επιβάτες στοιβαγμένοι ο ένας επάνω στον άλλον, φορώντας ή όχι μάσκα, συνθέτουν τη σημερινή εικόνα που παρατηρείται στα ΜΜΜ κάτι που σίγουρα προκαλεί μεγάλη ανησυχία – κι ας μην είμαστε ειδικοί λοιμωξιολόγοι – για τη διασπορά της πανδημίας του κορονοϊού.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Δανία, η οποία αντιμετώπισε με τον καλύτερο τρόπο υγειονομικά τον κορονοϊό έγινε από τα μέσα Αυγούστου άρση του μέτρου για υποχρεωτική χρήση μάσκας στα μέσα μαζικής μεταφοράς, με απόφαση του υπουργείου μεταφορών της σκανδιναβικής χώρας. Τα ΜΜΜ ήταν το τελευταίο από τα μέρη όπου απαιτούνταν ακόμα η χρήση μάσκας, στη χώρα.
Στη χώρα μας ουσιαστικά δεν υπάρχει δημοτική συγκοινωνία. Έτσι λοιπόν, προκύπτει η ιδιωτική πρωτοβουλία, με ακριβό εισιτήριο για τις χιλιομετρικές αποστάσεις που διανύει ο στόλος των αστικών ΚΤΕΛ. Συχνά με το μεγαλύτερο τμήμα τους απαρχαιωμένο.
Η φωτογραφία που ακολουθεί δείχνει ένα πρόσφατο δρομολόγιο από την πόλη στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
Στα Γιάννενα το ιδιωτικό ΚΤΕΛ θέλοντας να μεγιστοποιήσει το κέρδος του, όπως έκανε και προ ιού, στοιβάζει ανθρώπους με πανάκριβο εισιτήριο (δεν είναι μόνο οι φοιτητές, αλλά και εργαζόμενοι, γέροι άνθρωποι που πάνε στα νοσοκομεία, άνεργοι, κτλ).
Οι πανάκριβες και ελλιπείς υπηρεσίες που προσφέρει αναγκάζουν τον κόσμο να χρησιμοποιεί ιδιωτικά μέσα μεταφοράς με ότι αυτό συνεπάγεται σε επιβάρυνση της τσέπης του, αλλά και της απίστευτης επιβάρυνσης του κυκλοφοριακού (σε μια βροχερή μέρα η απόσταση με αυτοκίνητο από το κέντρο της πόλης μέχρι τη Δουρούτη φτάνει τα 45 λεπτά). Συχνά, ακόμα και με ασθενοφόρα εγκλωβισμένα στα κομβόι ακινητοποιημένων οχημάτων.
Να θυμίσουμε ότι το αστικό ΚΤΕΛ επιδοτείται από τους δύο δήμους του λεκανοπεδίου (Ιωαννιτών και Ζίτσας). Ήρθε ο καιρός, η ιδιωτική πρωτοβουλία και το κεφάλαιο, να επιστρέψουν μέρος των κερδών τους στην κοινωνία.
Η σύναψη σύμβασης για παράδειγμα του Δήμου Ιωαννιτών με το Αστικό ΚΤΕΛ για την επιδότηση καρτών απεριορίστων διαδρομών φοιτητών που διαμένουν στις φοιτητικές εστίες, αλλά και για τα Δημοτικά διαμερίσματα, που βρίσκονται εντός της Β΄ & Γ΄ Ζώνης, δεν λύνουν το πρόβλημα.
Αυτή την περίοδο της υγειονομικής κρίσης, πρέπει να διεκδικήσουμε και να απαιτήσουμε κινηματικά, τα συχνότερα δρομολόγια και το μάξιμουμ επιτρεπτό όριο επιβατών στα μέσα συγκοινωνίας.
Εκτός την αστική συγκοινωνία από την ενδοχώρα με τα προάστια (Κατσικάς, Ανατολή, Μπάφρα, Πεδινή, Νεοχωρόπουλο, Βουνοπλαγιά, Ελεούσα, Πέραμα, Αμφιθέα κι άλλα χωριά του κάμπου), το κύριο πρόβλημα βρίσκεται στα δρομολόγια προς τα δύο νοσοκομεία και τα εργοστάσια (Βιομηχανικής, όσο και των εργοστασίων εκτός ζώνης), που καθημερινά διακινούν χιλιάδες εργαζόμενους.
Το μέτρο εξαϋλώνεται ιδιαίτερα κι υπάρχει συνωστισμός «σαρδέλας», στα ιδιόκτητα λεωφορεία των επιχειρήσεων που μεταφέρουν εργάτες μετανάστες.
Η μόνη λύση είναι η ύπαρξη δημοτικής συγκοινωνίας. Σήμερα – ελλείψει αυτής – χρειαζόμαστε συνεχή δρομολόγια και κάλυψη όλου του δικτύου και των αναγκών, ανάπτυξη σεβασμού στο επιβατικό κοινό, συνέπεια στην ώρα αφίξεων – στάσεων – τερματισμών, μείωση του εισιτηρίου, μειωμένο – σύμφωνα με τα υγειονομικά πρωτόκολλα – επιβατικό κοινό ανά αστικό λεωφορείο, δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους και τα φτωχά νοικοκυριά.
Οι εργαζόμενοι κι οι άνεργοι, οι μαθητές κι οι φοιτητές, η φτωχολογιά κι οι συνταξιούχοι της πόλης μας αξίζουν διαφορετικά μέσα μαζικής μεταφοράς. Αλλά – όπως συνηθίζεται στον καπιταλισμό – τίποτα δε μας χαρίζεται. Ότι κερδίζουμε, είναι αποτέλεσμα αγώνα.
Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο
&
Αριστερή Παρέμβαση στα Γιάννενα
