Ο Γιώργος Μιχέλης ήταν ένας καλοϊσκιωτος άνθρωπος. Δυσεύρετο είδος, αλλά ευτυχώς έχουμε πολλούς τέτοιους στα Γιάννενα. Είναι τιμή για όσους μοιράστηκε μαζί τους, το γέλιο και την κουβέντα του… Έφυγε γρήγορα. Πολλοί έχουν φύγει γρήγορα τα τελευταία χρόνια. Σαν βγούμε στις πλατείες και τους δρόμους της πόλης και μετρήσει η ματιά θα δούμε πολλούς να λείπουν. Μα σαν κοιτάξουμε δεύτερη φορά θα τους δούμε να βρίσκονται κάπου εκεί, ανάμεσά μας.

Σε τούτο τον τόπο μάθαμε να ζούμε με τους νεκρούς μας. Να τους ανασταίνουμε. Να βλέπουμε τα χνάρια τους στους δρόμους της πόλης. Να μας συντροφεύουν στη χαρά και στη λύπη. Στις μικρές και μεγάλες στιγμές μας. Να νιώθουμε το άγγιγμά τους στον ώμο, σαν κάνουμε κάτι όμορφο, καλό. Στριμώχνονται στην παρέα, στη διπλανή καρέκλα, στους καφενέδες και τα τσιπουράδικα με τις ιστορίες να πάν’ και να ‘ρχονται.

Χρόνια πολλά πριν, γριές σε ένα κονάκι της Πρωτόπαππας έλεγαν πως τους βλέπουν στα όνειρά τους, μαζεμένους κάτω απ’ τον πλάτανο σ’ ένα ατέλειωτο πανηγύρι, να χαίρονται το γλέντι και να μας περιμένουν, σαν έρθει η ώρα, ν’ ανταμώσουμε…

Δώσε χαιρετίσματα λοιπόν, Γιώργο… και θα τα πούμε κάποια στιγμή πανηγυρίζοντας γκολ του ΠΑΣ Γιάννενα ή στα πηγαδάκια μετά από μια πορεία, απ’ αυτές που γίνονται για να γίνει καλύτερος και πιο δίκαιος ο κόσμος μας…

 

Για την Αριστερή Παρέμβαση στην Ήπειρο και την Αριστερή Παρέμβαση στα Γιάννενα, Ζώης Γαλατάς

 

Κοινοποίηση

Κοινοποιείστε στους φίλους σας!