-
Γράφει ο Κώστας Παπαθεοδώρου
Ο Μίκης με την θυελλώδη πολιτική του διαδρομή και την καταιγιστική μουσική του είναι η μαγιά που έλεγε ο Μακρυγιάννης, γι ́ αυτό και υπάρχει ελπίδα.
Βαθιά διανοούμενος και πατριώτης (για κάποιους αντιθετικές έννοιες) είδε το θείο χάρισμά του όχι ως ευκαιρία πλουτισμού και δόξας αλλά ως υποχρέωση για προσφορά και αλληλεγγύη.
Δεν ήταν απλά ένας κορυφαίος μελωδός, ένας παγκόσμιος καλλιτέχνης. Θα είναι πάντα η μελωδική ηθική της Αριστεράς.
Σε όλες τις βουβές εποχές αυτός μιλούσε δυνατά και συγκρούονταν με δύναμη. Με τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, με τους δωσίλογους και τους μπουραντάδες, με τους χουντικούς και τους ακροδεξιούς. Με την ίδια την Αριστερά και τους συντρόφους του!
Κρατούσε πάντα ψηλά το σκήπτρο της ιδεολογίας του. Ακόμη και στις στιγμές που έβλεπε τα πράγματα με άλλο μάτι. Μιλούσε ακόμη και όταν όλοι σώπαιναν. Και πάντα τον ακούγαμε. Ακόμη και τότε που διαφωνούσαμε με τις επιλογές του…
Και με το πέρασμα των χρόνων έχτισε -δίχως καν να το επιδιώκει- το δικό του χώρο, το προσωπικό του κάστρο στην ανοχύρωτη Ελλάδα.
Με τους ήχους και τις λέξεις. Με την μπαγκέτα και τα μικρόφωνα. Με τις πορείες και τις διαδηλώσεις. Με τι εξορίες και τις φυλακίσεις.
Και όπως κάπου γράφτηκε: «Τίποτα το «ηττημένο», το μελαγχολικό και το βαθιά εσωστρεφές στον Θεοδωράκη, παρά μια αγάπη για τη μάχη και μια αγωνιστική αίσθηση της ζωής που επιδίωκε την εξωτερίκευση, τη διαρκή επικοινωνία με τον «λαό» ‒ στους αντίποδες της σιωπής».
Το έργο του μεγαλειώδες. Πολιτικό και πνευματικό. Λαϊκό και ορθόδοξο. Απλό και περίτεχνο. Και η αντιθετική ζωή του ταπεινή και ανατρεπτική.
Όχι, τον Μίκη δεν τον παρέσυρε ποτέ το ρέμα στο οποίο -όταν έτσι έκρινε- πήγαινε αντίθετα. Μέχρι που έγινε ο ίδιος ρεύμα και πνεύμα. Έγινε μήνυμα, σύμβολο, έμπνευση αλλά και εθνικό τρόπαιο. Και τα τελευταία χρόνια που το ποτάμι κυλούσε προς την εκβολή του, αναγνωρίστηκε από όλους ως γεφύρι εθνικής συναίνεσης. Ένας νέος Γοργοπόταμος…
Αναγνώριση που όμοιά της δεν μπορώ να σκεφτώ για κανέναν άλλο.
Ο Μίκης είναι παγκόσμιος. Το έργο του και η ζωή του θα αποτελεί έμπνευση για πάθος, ευαισθησία, αγώνα και αλληλεγγύη. Και έτσι θα τον θυμούνται σε όλες τις γωνιές της γης.
