Η Ειρήνη Παπά ή κατά κόσμο Ειρήνη Λελέκου, γεννήθηκε στο Χιλιομόδι Κορινθίας στις 3 Σεπτεμβρίου του 1929. Ήταν μία από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ηθοποιούς με διεθνή σταδιοδρομία. Μάλιστα, το 1995 τιμήθηκε ανάμεσα σε πολλές άλλες διακρίσεις και με το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος.
Η Ειρήνη Παπά γεννήθηκε μέσα σε μία οικογένεια δασκάλων, όπως ο παππούς της, οι γονείς της και η θεία της, που την επηρέασαν στη μόρφωσή της. Η μητέρα της, Ελένη Λελέκου, ήταν δασκάλα από την οποία είχε ακούσει πολλά παραμύθια και ιστορίες. Ο πατέρας της, Σταύρος Λελέκος, ήταν καθηγητής κλασικού δράματος, υπήρξε διευθυντής στο σχολείο του Σοφικού Κορινθίας και την επηρέασε σημαντικά στην καλλιτεχνική της μόρφωση.
Ξεκίνησε από την ηλικία των 15 ετών ως ραδιοφωνική παραγωγός, τραγουδίστρια και χορεύτρια σε διάφορες εκδηλώσεις. Παράλληλα, παρακολουθούσε μαθήματα υποκριτικής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που τότε ονομαζόταν Εθνική Σχολή Κλασικού Θεάτρου, με δασκάλους τους Γιώργο Γληνό, Νικόλαο Παρασκευά, Λουκά Καρυντινό, Πέλο Κατσέλη και Δημήτρη Ροντήρη.
Το 1947 παντρεύτηκε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Άλκη Παπά, με τον οποίο χώρισαν το 1951, αλλά διατήρησε το επίθετό του. Δυστυχώς, δεν απέκτησε ποτέ δικά της παιδιά.
Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε το 1948, στην επιθεώρηση των Σακελλάριου-Γιαννακόπουλου “Άνθρωποι… Άνθρωποι”, στη Λυρική Σκηνή. Στην αυτοβιογραφία του ο Αλέκος Σακελλάριος, γράφει ότι την πρωτοείδε στο Σύνταγμα. Λόγω της εμφάνισής της, της ένδυσης και του περπατήματος της, του έμοιαζε σαν «ζωντανή Καρυάτιδα». Την παρουσίασε στον Φίνο και έπαιξε στην πρώτη της ταινία το 1948, που ήταν οι “Χαμένοι άγγελοι” του Νίκου Τσιφόρου.
Το 1951 έγινε γνωστή διεθνώς με την κοινωνική δραματική ταινία “Νεκρή Πολιτεία” της Φίνος Φιλμ, η οποία έφτασε μέχρι το Φεστιβάλ των Καννών.
Τρεις από τις ταινίες στις οποίες η Ειρήνη Παπά πρωταγωνίστησε προτάθηκαν για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας, με την γαλλόφωνη “Ζ” του Κώστα Γαβρά να το κατακτά, ενώ υποψήφιες υπήρξαν επίσης και δύο ελληνικές ταινίες, μεταφορές στην μεγάλη οθόνη αρχαίων τραγωδιών, η “Ηλέκτρα” και η “Ιφιγένεια”.
Η Ειρήνη Παπά συμμετείχε σε πολλές χολιγουντιανές παραγωγές, ενώ πρωταγωνίστησε και στο θέατρο Μπρόντγουεϊ το 1967. Το 1979 στο Ηρώδειο, όταν ήταν να παιχτεί το Αντώνιος και Κλεοπάτρα, βρέθηκε σε διαμάχη με τον Δημήτρη Χορν που είχε εκφραστεί απαξιωτικά εναντίον της.
Ανιψιός της είναι ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Μανούσος Μανουσάκης, γιός της αδελφής της Δέσποινας. Επίσης ανιψιός της είναι και ο ηθοποιός Αίαντας Μανθόπουλος, γιος της αδελφής της Ευαγγελίας.
Η ίδια είχε αποκαλύψει το 2004 στην ιταλική εφημερίδα “Corriere della Sera”, μετά τον θάνατο του Μάρλον Μπράντο, ότι είχαν συναντηθεί το 1954 στη Ρώμη και ότι είχαν συνάψει μακροχρόνια σχέση. Όπως είπε τον εκτιμούσε πολύ, ήταν το «μεγάλο πάθος της ζωής της» και συναντήθηκαν για τελευταία φορά το 1999 στην Αθήνα.
Το 2008, η Ιταλία την τίμησε με το «Βραβείο Ρώμη» στο αρχαίο θέατρο της «Όστια Αντίκα». Στην Ιταλία συνεργάστηκε με πολλούς Ιταλούς σκηνοθέτες και οι Ιταλοί την αγάπησαν, λέγοντας Bella Greca και Irene Nostra (δηλ. «η δικιά μας Ειρήνη»). Στην Ιταλία κατέφυγε τα χρόνια της χούντας, δεδομένου ότι ήταν υποστηρίκτρια του κομμουνισμού.
Η Πορτογαλία έδειξε την εκτίμησή της με την υποστήριξη στο θέατρο που ίδρυσε εκεί για να παίζονται αρχαίες τραγωδίες. Γι’ αυτό το θέατρο η Ειρήνη Παπά διέμενε στην Πορτογαλία τα τελευταία ενεργά χρόνια της.
Το 2000 τιμήθηκε με τον τίτλο «Γυναίκα της Ευρώπης» και το 2009 με τον Χρυσό Λέοντα Μπιενάλε του Θεάτρου της Βενετίας, από τα χέρια του σκηνοθέτη Μαουρίτσιο Σκαπάρο.
Συνολικά έλαβε περισσότερες από 24 τιμητικές διακρίσεις και βραβεία.
Μεταπολιτευτικά είχε ασχοληθεί και με την πολιτική. Ήταν μέλος του ΚΚΕ, αλλά θαύμαζε την προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου. Είχε γίνει φίλη με τη Δήμητρα Λιάνη, όταν στην τελευταία κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου η Λιάνη είχε γίνει στόχος επιθέσεων από τα ΜΜΕ, η Ειρήνη Παπά την υπερασπίστηκε.
Η Ειρήνη Παπά άφησε την τελευταία της πνοή στις 14 Σεπτεμβρίου 2022, σε ηλικία 93 ετών.
Ειρήνη Παππά: Η ζωντανή Καρυάτιδα του θεάτρου
