Ένα καφενείο με μεγάλη ιστορία στα Τζουμέρκα

Οι Καλαρρύτες, χτισμένοι σε υψόμετρο 1.120 μέτρων, ξεχωρίζουν για την όμορφη αρχιτεκτονική τους που θυμίζει εκείνη των Ζαγοροχωρίων. Ένα χωριό με μεγάλη παράδοση στην αργυροχρυσοχοΐα, ένα εκπληκτικής ομορφιάς μονοπάτι που το ενώνει με Συρράκο και ένα καφενείο-προορισμό: την επιχείρηση του Ναπολέοντος Ζαγκλή.

Έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Ναπολέων Ζαγκλής ζούσε για πάνω από δύο δεκαετίες στην Αθήνα και εργαζόταν σε πολυεθνική εταιρεία. Τότε, πήρε την απόφαση να επιστρέψει στο χωριό του και να κρατήσει το καφενείο. Το καφενείο πρωτολειτούργησε το 1840 από τον προ-προπάππου του Ναπολέοντος Ζαγκλή και δεν έχει κλείσει ποτέ: ο χώρος έχει υποστεί μικρές, μόνο, αλλαγές, μαζί, βέβαια, με τις απαραίτητες τεχνολογικές προσαρμογές.

Είναι ένα από τα παλαιότερα καφενεία-ταβέρνες στην Ελλάδα και σίγουρα, κατά τη γνώμη μας, ένα από τα ομορφότερα. «Ο προπάππους μου το λειτούργησε και ως μπακάλικο αλλά και ως τσαγκαράδικο» εξηγεί ο κ. Ζαγκλής ενώ μια διαφήμιση σε τοπικό έντυπο του 1925 μαρτυρά την φιλοσοφία του: «Υποδηματοπωλείο Δημητρίου Ζάγκλη, Φθήνια-ειλικρίνεια-στερεότης, δοκιμάσατε».

Εντός του χώρου, ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει μερικές δεκαετίες πριν. Πρωταγωνιστούν παλιά αλλά κομψά ράφια και λιγοστά είδη μπακαλικής, μικρά τραπεζάκια και καρέκλες. Όλα μοιάζουν στριμωγμένα και ταυτόχρονα τίποτα δεν περισσεύει. Το καφενείο-ταβέρνα είναι από εκείνα τα μέρη που δημιουργούν οικειότητα στον επισκέπτη χωρίς να χρειαστεί να το προσπαθήσουν. Eνώ μια πόρτα μέσα απ’ την κουζίνα μας οδηγεί στην «Μπίμσα», έναν χώρο μικροσκοπικό, θολοσκέπαστο, με εξαίρετη τοιχοποιία και ωραία χρώματα για όσους θέλουν να απομονωθούν.