Τα λαϊκά µαθήµατα των σωματείων γίνονται για 11η συνεχόμενη χρονιά. Είναι φροντιστηριακά µαθήµατα εντελώς δωρεάν, προετοιµάζοντας το παιδί να ανταπεξέλθει στις αυξηµένες υποχρεώσεις του σχολείου. Αυτή η προσπάθεια δε θα µπορούσε να πραγµατοποιηθεί χωρίς την πολύτιµη προσφορά εθελοντών εκπαιδευτικών, μόνιµων, αναπληρωτών, μεταπτυχιακών και φοιτητών.
Δεκάδων ανθρώπων που σε όλη αυτή την πολυετή προσπάθεια συµβάλλουν µε κόπο, χρόνο και θυσία. Αναµετριούνται καθηµερινά µε δυσκολίες, της αποστροφής στο σχολείο, της απαξίωσης της γνώσης, της έντασης των ταξικών φραγµών.
Έχε το νου σου στο παιδί…
•∆εν πρόκειται να συµβιβαστούµε το σχολείο να είναι “βάρος” για τα παιδιά µας, να µην έχουν προσµονή και όρεξη να πάνε.
•∆εν πρόκειται να συµβιβαστούµε σε µια καθηµερινότητα να είναι ένα συνεχές τρεχαλητό από το σπίτι στο σχολείο και µετά στο φροντιστήριο, που γεµίζει άγχος τους µαθητές.
•Τι σχολείο είναι αυτό που δεν φέρνει το παιδί µας σ’ επαφή µε τον πολιτισµό, τον αθλητισµό, την πραγµατική γνώση των επιστηµών, που δεν τους δίνει ελεύθερο χρόνο να χαρούν, να δηµιουργήσουν, να σκεφτούν;
Το σηµερινό σχολείο αντί να “ερεθίζει” τη σκέψη των µαθητών, αντί να δίνει έναυσµα στο µυαλό για ψάξιµο και ουσιαστική κατανόηση, σαν νέες προσωπικότητες που διαµορφώνονται, τους σπρώχνει στην παπαγαλία, τους ωθεί να αποστηθίζουν τύπους, να µαζεύουν διάσπαρτες γνώσεις χωρίς υπόβαθρο.
Κάθε τόσο φέρνουν όλες οι κυβερνήσεις (παίρνοντας η µια τη σκυτάλη από την άλλη) ένα σωρό νόµους που κάνουν το σχολείο ακόµη πιο ταξικό, πιο άνισο, πιο εξοντωτικό, πιο κατηγοριοποιηµένο. Σ’ αυτό το πλαίσιο προχωράει και η “αξιολόγηση”, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, η Τράπεζα Θεµάτων, οι νόµοι για την Επαγγελµατική Εκπαίδευση.
Την ίδια ώρα που η λαϊκή οικογένεια πρέπει να φροντίζει πώς τα παιδιά της θα µορφωθούν, πώς θα βρουν αύριο µια δουλειά συλλέγοντας δεξιότητες, πώς θα ανταπεξέλθουν στο συνεχές εξεταστικό κέντρο του σχολείου, πώς θα έχουν µια δραστηριότητα, οι κυβερνήσεις προσθέτουν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τη 16ωρη δουλειά, την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, τους πλειστηριασµούς σπιτιών. Ένας εξοντωµένος γονιός να µορφώσει ένα εξοντωµένο παιδί!!!
Σ’ αυτήν την κοινωνία και ο άνθρωπος και οι ικανότητές του γίνονται εµπόρευµα που η τιµή τους ανεβαίνει και κατεβαίνει.
Γι’ αυτό και στόχοι του σχολείου είναι να ετοιµάζει τους αυριανούς εργαζόµενους, όπως τους χρειάζεται το σύστηµα. Συνάδελφοι, Συναδέλφισσες,
Είμαστε διατεθειµένοι να κάνουµε τις µεγαλύτερες θυσίες για τα παιδιά µας! Μα οποιαδήποτε υποχώρηση σ’ αυτό το σχολείο, σ’ αυτές τις εργασιακές σχέσεις, θα “κληρονοµήσει” στα παιδιά µας µια σύγχρονη αµορφωσιά, έναν εργασιακό µεσαίωνα.
Το Εργατικό Κέντρο, τα σωµατεία, θα στηρίξουν τα παιδιά να ανταπεξέλθουν σ’ αυτό το δαιδαλώδες σχολείο, δε θα υποχωρήσει στο να πάρουν κάθε δυνατή γνώση, να τα καταφέρουν στις εξετάσεις. Ταυτόχρονα, όλοι µας θα πρέπει να αγωνιστούµε για ένα σχολείο στο “ύψος” του ανθρώπου, της εξέλιξης της κοινωνίας.
Να διαμορφωθούν ολόπλευροι άνθρωποι, µε κριτική σκέψη, που θα µπορούν να ερµηνεύουν τον κόσµο, που θα αξιοποιούνται οι κλίσεις, τα ταλέντα τους. Τα λαϊκά µαθήµατα, οι εκδηλώσεις των σωματείων για τα παιδιά είναι ένα δείγμα της δύναμης της οργάνωσης, της ανάγκης ισχυρών σωματείων. Στις εκδηλώσεις του Ε.Κ.Ι. υπάρχουν παιδιά που πρώτη φορά είδαν τηλεσκόπιο, έκαναν πειράματα, γνώρισαν αθλήματα, θέατρο κτλ.
Τίποτα από αυτά που δικαιούμαστε εμείς και τα παιδιά µας δεν είναι πολυτέλεια.
Γιατί πλούτος υπάρχει. Τον δηµιουργήσαµε εµείς, όµως το χαίρονται λίγοι.
