Η Φερενίκη Καλούδη αλλά και η αδερφή της Ιφιγένεια, υπήρξαν δύο σημαντικές Γιαννιώτισσες, που διέθεσαν τη μεγάλη τους περιουσία για αγαθοεργούς σκοπούς. Πιο συγκεκριμένα, άφησαν τεράστια περιουσία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, ενώ το πατρικό τους σπίτι στην οδό Αρχιμανδρειού 5, το κληροδότησαν στο δήμο Iωαννιτών, προκειμένου να γίνει λαογραφικό μουσείο.

Δυστυχώς όμως, εδώ και 20 χρόνια, από το θάνατο της Φερενίκης Καλούδη το 1995, μέχρι και σήμερα, ο δήμος Ιωαννιτών φάνηκε ασυνεπής, καθώς δεν κατάφερε να ικανοποιήσει την επιθυμία της διαθέτιδας, με αποτέλεσμα το αρχοντικό να παραμένει και στις μέρες μας κλειστό! Μπορεί εξωτερικά το αρχοντικό Καλούδη να δείχνει ταπεινό, εσωτερικά όμως έχει ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και έκρυβε πολύ πλούτο!
Xώροι υποδοχής με σκαλιστές οροφές, καθημερινά δωμάτια με τζάκια και ντιβάνια, ταμπλαδωτές πόρτες, ευρωπαϊκές θερμάστρες από αλάβαστρο, σεντούκια από φίλντισι, έδειχναν τον πλούτο που συναντούσες στο αρχοντικό τα χρόνια της ακμής του. Κτίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1860 και εκεί έζησε – πέρα από τις δύο αδερφές – ο πατέρας τους, Γεώργιος Kαλούδης (1865-1952), Γυμνασιάρχης, ο οποίος το 1928 εκλέχτηκε βουλευτής Ιωαννίνων με το Λαϊκό Κόμμα.

Από τη Διαχειριστική Επιτροπή των Κληροδοτημάτων, ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια για την αξιοποίηση του Αρχοντικού Φερενίκης Καλούδη, με σκοπό να το καταστήσει λειτουργικό και επισκέψιμο στο κοινό.
Ωστόσο, παρά τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει για τη συντήρηση της στέγης και της τοιχοποιίας, είναι δεδομένο ότι για να μπορέσει να προσλάβει τα χαρακτηριστικά μουσείου, όπως ήταν βούληση της διαθέτιδας, χρειάζονται κονδύλια, που ξεπερνούν τις δυνατότητες του κληροδοτήματος, παρά το ότι, με αποφάσεις του Εφετείου, δόθηκε αρχικά η δυνατότητα αξιοποίησης του 100% των τόκων και στη συνέχεια και μέρους του κεφαλαίου για τη συντήρηση.
Εν τέλει, έγινε αποτύπωση, τοπογράφηση, καθαρισμός του εσωτερικού αλλά και του αύλειου χώρου, επιδιόρθωση και στεγάνωση της στέγης. Απολυμάνσεις, μυοκτονίες, ψεκασμοί κι άλλες εργασίες. Η νέα απογραφή ξεκίνησε το 2016 και ολοκληρώθηκε τον Αύγουστο του 2018. Μια χρονοβόρα διαδικασία με πολλές αντικειμενικές δυσκολίες.

     
Κατά τη διάρκειά της ανοίχτηκε, για πρώτη φορά, το χρηματοκιβώτιο όπου βρέθηκαν όλα τα αντικείμενα, όπως αυτά περιγράφονται στο συμβόλαιο καταγραφής του 1995.
Παράλληλα διορθώθηκε η εγγραφή ως αγνώστου ιδιοκτήτη στο Κτηματολόγιο, παράγοντας σημαντικός για την υποβολή ολοκληρωμένης πρότασης σε χρηματοδοτικά προγράμματα. Πρόσφατα συζητήθηκε στο Εφετείο η αλλαγή των όρων για χρησιμοποίηση μέρους του κεφαλαίου για την εκτέλεση του σκοπού. Έχει υποβληθεί πλήρης φάκελος ακινήτου στο ΚΑΠΕ για εκπόνηση μελέτης και αναμένεται η απόφαση.
Επιπλέον ήδη από το περασμένο καλοκαίρι έχουν εγκριθεί από την Υπηρεσία Νεωτέρων Μνημείων κάποιες απαραίτητες παρεμβάσεις όπως αποκατάσταση της όψης, καθαιρέσεις επιχρισμάτων κ.α.

Κοινοποίηση

Κοινοποιείστε στους φίλους σας!