73 χρόνια έχουν κλείσει από τη χρονιά που το πρώτο «φέρρυ μπωτ», ένα μετασκευασμένο αποβατικό, εγκαινίασε μια νέα εποχή για τις συγκοινωνιες του νησιού της Κέρκυρας.
Εκείνη την εποχή τα επιβατηγά πλοία τα οποία πλέουν προς Ιταλία πιάνοντας Κέρκυρα, είναι αναγκασμένα να πλεύσουν μέσω του καναλιού της Λευκίμμης προς την πόλη και στη συνέχεια να ακολουθήσουν αντίστροφα την ίδια διαδρομή ακολουθώντας στην συνέχεια τη δυτική ακτή προς το Brindisi. Αιτία; Τα ναρκοπέδια που υπάρχουν ακόμα από τον πόλεμο στο στενό της Κασσιώπης.
Μεταπολεμικά και για αρκετά χρόνια η συγκοινωνία με Ηγουμενίτσα εξυπηρετείται κυρίως από τη «Μακρίνα», ένα γρήγορο μετασκευασμένο βρετανικό Motor Launch που ανήκει στην εταιρεία Μπονέτη. Στα τέλη Μάη του 1955 όλα είναι έτοιμα για να ξεκινήσει η σύνδεση Κέρκυρας-Ηγουμενίτσας με σκάφος το οποίο θα μεταφέρει φορτηγά αυτοκίνητα, λεωφορεία και «κούρσες». Η αθηναϊκή εφημερίδα «Βήμα» γράφει στις 31 Μάη ότι δρομολογείται φέρρυ μπωτ του Βασιλικού Ναυτικού επανδρωμένο με άνδρες του και το οποίο θα εκτελεί δύο διπλά δρομολόγια την ημέρα προκειμένου να εξυπηρετηθεί η τουριστική και εμπορική κίνηση του νησιού με την ηπειρωτική Ελλάδα. Αν υπάρχουν διαχειριστικά ελλείμματα, αυτά θα καλύπτονται από τα κονδύλια του Τουρισμού.
Τα εγκαίνια της γραμμής γίνονται στις 6 Ιούνη με παρόντες τους δημάρχους Κέρκυρας και Ηγουμενίτσας Δεσύλλα και Πιτούλη, αντίστοιχα, καθώς και τον κερκυραίο υπουργό προεδρίας Γ . Ράλλη και τον υφυπουργό κυβερνήσεως Γ. Λύχνο, ο οποίος τονίζει τη σημαντική προώθηση που θα έχει για την οικονομία της περιοχής η δρομολόγηση του νέου πλοίου.
Το πλοίο ονομάζεται «Σέριφος» και είναι ένα πρώην βρετανικό αποβατικό τύπου LCTMk4 (Landing Craft Tank τύπος) ναυπηγημένο το 1944. Είχε εκτόπισμα 586 τόνων, μήκος 57 μέτρα, πλάτος 11.8 και βύθισμα 1.12. Δύο ντηζελομηχανές των 460 ίππων η κάθε μία του επέτρεπαν να αναπτύξει ταχύτητα 8 κόμβων, να έχει αυτονομία πλου 1100 μιλίων και να μεταφέρει 356 τόνους φορτίου. Παραλαμβάνεται από το Β.Ν. το 1945-46.
Οι καθημερινές αναχωρήσεις του «φέρρυ μπωτ» από Κέρκυρα είναι στις 7 το πρωί και 3 το μεσημέρι, ενώ από Ηγουμενίτσα στις 10.30΄ το πρωί και 6.30΄το απόγευμα. Τα ταξίδι διαρκεί περίπου δυόμιση ώρες και οι τιμές των εισιτηρίων έχουν ως εξής:
Φορτηγά αυτοκίνητα: 200 δραχμές
Λεωφορεία: 150 δραχμές
Ταξί: 100 δραχμές
Επιβάτες: 11 δραχμές
Το πρακτορείο μεταφορών Γ. Τόμπρου στη Λ. Αλεξάνδρας αναλαμβάνει τη διακίνηση εμπορευμάτων μέσω του φέρρυ μπωτ ενώ διαθέτει και αυτοκίνητα 5 ή 7 θέσεων για το ταξί Ηγουμενίτσα-Αθήνα με διάρκεια 12 ώρες.
Το «Σέριφος» μένει στη γραμμή μέχρι το Δεκέμβρη του 1955 οπότε βγαίνει εκτός λόγω βλάβης. Οχτώ χρόνια αργότερα αγοράζεται από ιδιώτη και νηολογείται στον Πειραιά ως «Άγιος Ανδρέας». Στα 1972 μετανηολογείται στην Πάτρα και μένει στη γραμμή Ρίο- Αντίρριο μέχρι το 1982 οπότε πωλείται στο εξωτερικό.
Ωστόσο, στο χώρο των λιμενεργατών η άφιξη του νέου πλοίου προκαλεί αναστάτωση, καθώς υπάρχει φόβος για περιορισμό της εργασίας τους. Ήδη δεκάδες εργάτες είχαν βρεθεί άνεργοι όταν οι κυλινδρόμυλοι άρχισαν να χρησιμοποιούν σιλό για τον εφοδιασμό με σιτάρι. Σε τηλεγράφημά τους προς την κυβέρνηση οι λιμενεργάτες απειλούν με απεργία πείνας.
Η μεταφορά εμπορευμάτων με το νέο μέσο μειώνει σημαντικά το κόστος μεταφοράς και στις 8 Ιούλη 100 περίπου λιμενεργάτες διαδηλώνουν και κλείνονται στο Εργατικό Κέντρο με αίτημα μεταξύ άλλων, την «επιβάρυνση των μετά του φέρρυ-μποτ μεταφερομένων εμπορευμάτων με 50% του ισχύοντος τιμολογίου ως και την μη αποσυμφόρησιν των λιμενεργατών, λόγω περιορισμού της εργασίας». Η απεργία λήγει σύντομα με μερική ικανοποίηση των αιτημάτων των λιμενεργατών.
Λίγο μετά τον Εμφύλιο, ο Οργανισμός Διαχείρισης Συμμαχικού Υλικού εκποιεί σε ιδιώτες το αποβατικό «Λέρος» το οποίο αγοράζεται από ιδιώτες τον Αύγουστο του 1952. Είναι και αυτό αποβατικό τύπου LCTMk4 ναυπηγημένο το 1943 και εγγράφεται στο νηολόγιο του Πειραιά με αριθμό 1218. Μετά από μετασκευή δρομολογείται με το όνομα «Ευβοϊκός» από τις 27 Απρίλη του 1953 στη γραμμή Κάλαμος-Αλιβέρι, όπου παραμένει τουλάχιστον ως το Φλεβάρη του 1954.
Ο «Ευβοϊκός» είναι το δεύτερο πορθμείο που εξυπηρετεί τη γραμμή Κέρκυρα-Ηγουμενίτσα. Έχει ήδη υποστεί και τη δεύτερη από τις τρεις μετασκευές που πραγματοποιήθηκαν στο σκαρί του μέσα στη δεκαετία 1950-60 και έχει διαμορφωθεί ο χώρος επιβατών κάτω από τη γέφυρα. Μπορεί να μεταφέρει 130 επιβάτες το χειμώνα, 258 το καλοκαίρι καθώς και φορτηγά αυτοκίνητα μέχρι 15 τόνων.
Στις 12 Οκτώβρη 1956 επιστρέφει και αρχίζει να εκτελεί ένα δρομολόγιο από Κέρκυρα προς Ηγουμενίτσα στις 6 π.μ. και ένα από Ηγουμενίτσα προς Κέρκυρα στις 7.30΄ μ.μ. Στις 15 Απρίλη του 1958 το βρίσκουμε στη γραμμή Ιτέα-Γαλαξίδι-Αίγιο, ενώ στις 2 Αυγούστου και στις 31 Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς στη γραμμή Ωρωπός-Ερέτρια.
Το Νοέμβρη του 1958 το πορθμείο «Κέρκυρα» που εξυπηρετεί τη γραμμή Ηγουμενίτσα-Κέρκυρα φεύγει για ετήσια επιθεώρηση και αντικαθίσταται από τον «Ευβοϊκό». Παραμένει για ένα διάστημα και την ημέρα των Θεοφανείων του 1959 φεύγει από την Κέρκυρα στις 10 π.μ. και επιστρέφει από Ηγουμενίτσα στις 7 μ.μ. Την επόμενη μέρα φεύγει από Κέρκυρα στις 6 π.μ. και από Ηγουμενίτσα στις 7.30 μ.μ.
Λίγο αργότερα, μέσα στην ίδια χρονιά το ξαναβρίσκουμε στη γραμμή Ιτέα-Γαλαξίδι-Αίγιο και το 1965 στο δρομολόγιο Αρκίτσα-Αιδηψός. Μέσα στο 1965 εξυπηρετεί και τη γραμμή Ρίο-Αντίρριο. Περνά στην ιδιοκτησία διαφόρων εταιρειών όπως «Π. Παναγιωτάκης», «Πορθμεία της Ελλάδος» κ.ά. μέχρι το 1980 οπότε πωλείται σε εταιρεία του εξωτερικού.
Γραμμή Κέρκυρα-Ηγουμενίτσα: Τα πρώτα πορθμεία
