Πέρα από τα παπαδίστικα και τις κοινοτοπίες, η γέννηση του Χριστού μπορεί να φέρει εσωτερική αλλαγή στην εποχή που μια μαυρίλα και ένα σφίξιμο σκοτεινιάζουν τις ζωές μας.
Βεβαίως υπάρχουν άνθρωποι, που δυσκολεύονται να συλλάβουν με τη λογική τη γέννηση του Χριστού και άλλοι, που δεν την παραδέχονται και τη θεωρούν ένα ψέμα, ένα παραμύθι, μια φαντασιοπληξία. Αλλά αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει, πως δεν γεννήθηκε ο Χριστός, έστω και αν το γεγονός είναι υπέρλογο (ξεπερνά τα όρια του νου μας).
Άλλωστε η παρουσία του Χριστού στον κόσμο επιβεβαιώνεται και επιστημονικά πλέον, μέσα από αποδείξεις και υπολογισμούς.
Εκτός από την ανάγκη για εξωτερικές επιβεβαιώσεις και ιστορικές ανακαλύψεις, υπάρχει στη ζωή και την ιστορία και άλλος δρόμος, ο εσωτερικός, της καρδιάς, ο οποίος φανερώνει τις αξίες που έφερε και θεμελίωσε στη γη το θείο Βρέφος.
Και που δεν έχουν σχέση πολλές φορές με τα “καμώματα” κάποιων παπάδων και των δήθεν “σούπερ” πιστών που είτε άμεσα είτε έμμεσα αμαυρώνουμε τον ίδιο τον Χριστό (!), τον οποίο υποτίθεται υπηρετούμε.
Και αυτές οι αξίες, που έχουν να κάνουν με την ψυχική μας ενδυνάμωση, μας χρειάζονται, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη φορά, για να ανταπεξέλθουμε ως κοινωνία στις δυσκολίες και στον ευτελισμό των ιδεών και των ανθρώπων, για να εξακολουθούμε να ελπίζουμε και να εμπνεόμαστε.
Τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν κάτι, που το έχουμε ξεχάσει: Είναι ματαιοπονία η προσπάθεια εσωτερικής βελτίωσης και αλλαγής του ανθρώπου από τον άνθρωπο με μέσα ανθρώπινα.
Οι επιστήμονες ονειρεύονται να φτιάξουν με τη βοήθεια της τεχνολογίας ανθρώπους “τέρατα” πολυμάθειας, που δεν θα υστερούν των ηλεκτρονικών εγκεφάλων σε μνήμη και ετοιμότητα. Όμως δεν είναι αυτός ο νέος τύπος ανθρώπου, που αναζητούμε, αλλά είναι ο έσω, ο καθαυτό άνθρωπος που δεν παραμένει παλαιός και φθαρμένος, αλλά μεταβάλλεται.
Το πνευματικό περιεχόμενο τωνΧριστουγέννων έχει να κάνει με το καθάρισμα από οτιδήποτε λερώνει και κηλιδώνει και βρωμίζει τις ψυχές μας.
Θα το βρούμε το αληθινό νόημα των εορτών αν διώξουμε το ψέμα από τα χείλη μας, που έχει γίνει ψωμοτύρι. Δεν μπορεί να γίνει πλέον κατανοητό, πότε λέει κάποιος ψέματα και πότε αλήθεια.
Θα το βρούμε το αληθινό νόημα των εορτών διώξουμε από μέσα και από γύρω μας την ανειλικρίνεια. Σε πλησιάζει ο άλλος και δεν ξέρεις αν πρέπει να τον αντιμετωπίσεις ως εχθρό ή ως φίλο.
Θα το βρούμε το αληθινό νόημα των εορτών αν δεν υποκύπτουμε, δεν συμβιβαζόμαστε, δεν βουτάμε στις αδυναμίες μας.
Ας ζεστάνουμε τις παγωμένες συνειδήσεις μας και ας γυρέψουμε ταπεινά, την αγάπη, εκεί, που πρέπει να είναι, στη φάτνη της καρδιάς μας, ναι της δικής μας καρδιάς.
Εκεί, θα τον βρούμε τον Χριστό, που από τη γέννησή του μέχρι σήμερα μας “κυνηγάει”, μας μιλάει, αλλά δεν τον γνωρίζουμε και δεν τον αναγνωρίζουμε, γιατί στεκόμαστε στα τυπικά και αποφεύγουμε τα ουσιαστικά.
Αναπαυόμαστε στα ρηχά και επιφανειακά και δεν τολμούμε… να κάνουμε άλμα στα βαθιά και εσωτερικά.
Αν το τολμήσουμε, θα ξεχάσουμε, έστω και για λίγο τις κακές μας συνήθειες, και θα ξεπεράσουμε τα πάθη μας.
Το οφείλουμε και απέναντι στον εαυτό μας και απέναντι στους συνανθρώπους μας, που περιμένουν να δουν την όψη της αγάπης μας.