Οπως και να έχει, η χώρα μας πατάει πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Από κοντά και το ποδόσφαιρο. Πως θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο είναι η εικόνα της κοινωνίας μας. Που βουλιάζει αλλά δίνει αγώνα επιβίωσης. Που χάνεται αλλά την ίδια ακριβώς στιγμή προσπαθεί να πιαστεί από κάπου, απ΄όπου μπορεί.
Κι όμως αυτές τις δύσκολες στιγμές, αυτές που η ιστορία θα μετρήσει περισσότερο από τις υπόλοιπες, η σιωπή δεν είναι επιλογή αλλά …αμάρτημα. Στο παρελθόν, στο παρόν, περισσότερο για το μέλλον. Κυρίως από ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν, που πρέπει να μιλήσουν. Με λέξεις απλές, απόλυτα ζυγισμένες, τέτοιες που πέφτουν σαν βαρίδι στο στομάχι και σκέψη. Βγαλμένες από την λαική σοφία. Μέσα από αυτά, προέκυψε η επιθυμία για μία συζήτηση με το Νίκο Σαργκάνη. Επιθυμία που θέριευε, γινόταν μάλιστα πιεστική, όταν εκείνος στην αρχή προσπάθησε, με ευγένεια και ειλικρίνεια, να την αποφύγει, παρουσιάζοντας δικαιολογημένη απογοήτευση, απαιδιοδοξία άλλοτε και οργή. Για όσα συμβαίνουν.
Επρεπε να μιλήσει και μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ. Στα 61 του πια, κουβαλώντας χρόνια γεμάτα, με ιστορία, χαρές και λύπες, νίκες και ήττες, δόξα και πίκρα. Αποθέωση. Δεν αποκάλυψε τα μυστικά του, γιατί άλλωστε δεν του ζητήθηκε, όμως σχεδόν …εξομολογήθηκε. Κι αυτό έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
– Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για το ελληνικό ποδόσφαιρο;
“ Γιατί ακριβώς; Τι πράγμα να πούμε; Πάλι λόγια;”
ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΕΚΑΝΑΝ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ
– Παράδειγμα για την εικόνα του, την κατάσταση που βρίσκεται. Οι άνθρωποι που έχουν λόγο, πρέπει να το κάνουν. Το οφείλουν. Δεν νομίζετε;
“ Εγώ είμαι λάτρης του ποδοσφαίρου, αλλά αναγκάζομαι να έχω αυτή την αντιμετώπιση γιατί είμαι απογοητευμένος. Είδαμε τον αγώνα της Μπαρτσελόνα με την Σεβίλλη στην τηλεόραση. Τι να πεις μετά από αυτό, όταν έρχεται στο μαυλό σου η εικόνα του ελληνικού πρωταθλήματος. Η γνώμη είναι μία σελίδα σε ένα περιοδικό. Την διαβάζεις και γυρίζεις την σελίδα, την αφήνεις πίσω. Τελείωσε. Τα λέμε χρόνια για το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά δεν γίνεται τίποτα, δεν αλλάζει. Οτι είναι η πολιτική είναι και το ποδόσφαιρο. Δεν μπορεί να σταματήσει κάτι τέτοιο. Μας έχουν κάνει, όλους εμάς που αγαπάμε πολύ το ποδόσφαιρο, να μην θέλουμε να το βλέπουμε.”
– Παρακολουθείτε καθόλου αγώνες στην Ελλάδα, πηγαίνετε στο γήπεδο;
“ Επιλέγω παιχνίδια που θέλω να δω και βλέπω αγώνες της εθνικής μας. Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό που έχουμε. Καλώς ή κακώς πρέπει να το αποδεχθούμε.”
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΑΝ ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΨΗΛΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ
– Μια που αναφερθήκατε στην εθνική, τι συνέβη εκεί και τι πρέπει να γίνει;
“ Δεν είναι εύκολο να έχεις καλή εθνική ομάδα με τέτοιο εθνικό ποδόσφαιρο, με τέτοιο πρωτάθλημα. Θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Η ποιότητα είναι περιορισμένη. Δεν ξέρω πραγματικά εάν δικαιούμαστε να είμαστε ψηλά. Εγώ δεν ενοχλήθηκα για τον αποκλεισμό μας από το Euro 2016, με απασχολεί τι θα γίνει στην συνέχεια. Τι θα γίνει με την εθνική. Ο Αλκέτας Παναγούλιας έλεγε: “στην Ελλάδα τα σύνορα ανάμεσα στην επιτυχία και τον διασυρμό βρίσκονται πολύ κοντά”. Και αυτό είναι κάτι που έχουμε διαπιστώσει αρκετές φορές.”
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
– Ποιος φταίει τελικά για το ποδόσφαιρό μας. Φταίνε οι παράγοντες, οι φίλαθλοι, η Πολιτεία, φταίμε όλοι, όπως θα έλεγαν κάποιοι; Τα μεγάλα πρωταθλήματα έχουν ξεκινήσει και εμείς ακόμα μέχρι προσπαθούμε να επικυρώσουμε βαθμολογίες, βάζοντας αστερίσκους.
“ Ποιος φταίει; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα. Εγώ ξέρω να πω ότι όταν οι άλλοι ξεκινάνε εμείς ακόμα δεν έχουμε τελειώσει. Δεν γνωρίζουμε ποιες ομάδες θα είναι στην πρώτη και δεύτερη κατηγορία.”
ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΜΑΣ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΜΑΣΤΑΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ
– Υπάρχει κάτι που σας κάνει χαρούμενο στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κάτι που να λέτε, ναι αυτό είναι καλό, ωραίο, με ευχαριστεί.
“ Δεν υπάρχει ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν θέλω να γίνομαι καυστικός και να λέω ότι θα αναγεννηθεί από τις στάχτες του. Είμαι άνθρωπος που όταν έχω την τύχη να δω κάτι, το λέω. Ομως στην Ελλάδα όλα μένουν στα λόγια. Τα λόγια στην Ελλάδα είναι μεγάλα και οι πράξεις μικρές. Ολο με ένα «θα». Θα κάνω αυτό θα γίνει εκείνο, θα φτάσουμε εκί. Γι αυτό εδώ που φτάσαμε δεν φτάσαμε καθόλου τυχαία. Είναι και αυτός ο ήλιος που μας ζαβλακώνει. Καθόμαστε όλο το καλοκαίρι αφημένοι στον ήλιο και δεν μας ενδιαφέρει εάν καίγεται η Πελοπόνησος, εάν περνάνε μέτρα που θα πεινάσει ο μισός κόσμος. Είμαστε το ωραίο οικόπεδο, η όμορφη χώρα, απόγονοι ένδοξων προγόνων. Εκεί τελειώνει η συζήτηση. Και μένουμε στην ιστορία. Ισως όμως και αυτό να μας σώζει σαν κράτος. Οι ξένοι μας σέβονται μόνο γι αυτό. Μας σέβονται και μας υπολογίζουν γι αυτό που ήμασταν και όχι για εκείνο που είμαστε.”
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΑΡΙ ΤΡΩΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ
-Tι συμβαίνει λοιπόν;
«Τόσα χρόνια μιλάς και βλέπεις ότι δεν γίνεται τίποτα. Κάτι δεν πάει καλά με εμάς. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό και ούτω καθ’ εξής.”
ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΕΝΑ ΧΑΟΣ ΠΟΥ
ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. ΕΙΜΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΗΣ ΟΧΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ
– Τελικά μπορεί να αλλάξει το ποδόσφαιρό μας;
“ Δεν ξέρω πραγματικά εάν μπορεί να αλλάξει. Και αυτό είναι ρεαλισμός όχι απαισιοδοξία. Δεν μπορώ να δω κάτι αυτή την στιγμή, που να δώσει ελπίδα. Το ποδόσφαιρο, όπως σας είπα, είναι ότι η πολιτική, η κοινωνία. Είναι ένα χάος.”
Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΟΜΠΙΣΤΟΛΑ
– Μέσα σε όλα αυτά, ο αποκλεισμός του Παναθηναικού από την Μπριζ έρχεται κάτι να επιβεβαιώσει;
“ Ο Παναθηναικός αγωνίζεται με νεροπίστολα. Είναι άνισος ο αγώνας που δίνει. Δεν έχει χρήματα σήμερα κι όταν δεν έχεις χρήματα δύσκολα μπορείς να κάνεις κάτι, να φτάσεις σε επιτυχίες.”
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΓΚΑΜΠΑΛΑ, ΟΙ ΑΖΕΡΟΙ ΕΠΕΝΔΥΟΥΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
– H συνέχεια με την Γκαμπάλα πρέπει να αναμένεται με περισσότερη αισιοδοξία;
“ Με προσοχή θα έλεγα. Οι Αζέροι έχουν ρίξει πολλά χρήματα για τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρό τους. Το γνωρίζω καλά, το συναντάω στα σεμινάρια που συμμτέχω κατά καιρούς. Εχουν κάνει επενδύσεις και θέλουν να γνωρίσουν επιτυχίες.”
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΜΠΡΟΝΤΜΠΙ, ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΦΕΡΕΜΠΑΧΤΣΕ
– Ο ΠΑΟΚ με την Μπρόντμπι και ο Ατρόμητος με την Φενερμπαχτσέ. Εκεί τι γίνεται;
“ Δεν θα είναι καθόλου εύκολα για τον ΠΑΟΚ. Η Μπρόντμπι είναι μία από τις καλύτερες ομάδες της Δανίας. Παίζει το ίδιο καλά στην έδρα της αλλά και μακριά από αυτή. Θέλει μεγάλη προσοχή. Τα πράγματα για τον Ατρόμητο είναι περισσότερο δύσκολα. Η Φενερμπαχτσέ έχει κάνει σπουδαίες μεταγραφές, έμεινε έξω από το Champions League, δεν θέλει μία ακόμα μεγαλύτερη αποτυχία στο ξεκίνημα της σεζόν.”
Η αναφορά στην Μπρόντμπι και στην Δανία, δεν μπορούσε παρά να φέρει αυτόματα στη σκέψη και από εκεί αμέσως στο στόμα την θρυλική εμφάνιση του Νίκου Σαργκάνη στην Κοπεγχάγη . Σχεδόν 35 χρόνια , παρά δύο μήνες, πριν (15.10.1980) Τότε που ο Σαργκάνης …κοιμήθηκε Νίκος και ξύπνησε “ φάντομ”, όπως χαρακτηριστικά και εύστοχα έγραψαν οι εφημερίδες της εποχής.
Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΤΑΜΟΙΒΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
ΕΊΝΑΙ ΟΤΙ ΕΠΑΙΖΑ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΓΕΜΑΤΕΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ
-Το «φάντομ» της Δανίας, του Ολυμπιακού, Παναθηναικού, πριν του Ηλυσιακού, της Καστοριάς και στο τέλος του Αθηναικού, άφησε γεμάτο το ποδόσφαιρο; Εφυγε ικανοποιημένο από το γήπεδο, ή μήπως πήρε μαζί του κάποιο παράπονο, κάτι που κράτησε μέσα του και ποτέ δεν είπε;
“ Θα σας πω κάτι: η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου από το ποδόσφαιρο είναι ότι έπαιζα μπροστά σε γεμάτες κερκίδες. Σπάνια ήταν λίγοι οι φίλαθλοι. Δεν θυμάμαι ποτέ κάτι τέτοιο. Ακόμα και στο τέλος της καριέρας μου, όταν πήγα στον Αθηναικό , το γήπεδο ήταν γεμάτο. Ομως τώρα όλοι πήγαν στην γωνία. Τους πήρε χαμπάρι ο κόσμος και δεν πάει στα γήπεδα. Αλλά να ξέρετε δεν τους ενδιαφέρει που δεν υπάρχουν φίλαθλοι. Επειδή εκείνο που τους ενδιαφέρει είναι τα χρήματα, αυτά μπορούν να τα βρουν από άλλες πηγές, όπως οι χορηγοί. Τα εισιτήρια δεν είναι το μοναδικό έσοδο, και γι αυτό δεν ασχολούνται. Δεν θέλουν να αφήσουν το ποδόσφαιρο στην ησυχία του για να βρει τον δρόμο του. Η παρέμβαση αλλαζόνων ανθρώπων έχει φέρει τα πάνω κάτω.”
Ακολουθήστε το
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
