Μπάτε σκύλοι αλέστε… Με αυτές τις λέξεις περιγράφει την άναρχη κατάσταση που επικρατεί στον Εθνικό Δρυμό Βίκου Αώου από την πλευρά της Κόνιτσας, σε ένα μακροσκελές αλλά εύστοχο κείμενό του στο Facebook ο κ. Νίκος Κυρίτσης, Ιδιοκτήτης-υπεύθυνος δραστηριοτήτων στην εταιρεία NO LIMITS GR.
Ευθύνες σε Δήμο και Δασαρχείο βασικά για το γεγονός ότι το φυσικό τοπίο δεν προστατεύεται όπως θα έπρεπε, αφού αυτοκίνητα περνούν ανεξέλεγκτα με προορισμό τη Μονή Στομίου, ενώ κανονικά απαγορεύεται η διέλευση. Καμία σήμανση όμως, δεν ενημερώνει τους επισκέπτες!
Διάθεση αξιοποίησης και ανάδειξης του φυσικού τοπίου επίσης δε διαπιστώνεται από τις δημοτικές αρχές του Δήμου Κόνιτσας διαχρονιά, αναφέρει ο κ. Κυρίτσης.
Ολόκληρο το κείμενο της ανάρτησης αναφέρει τα εξής:
Η πέντε χιλιομέτρων διαδρομή ως τη Μονή Στομίου, όντας δίπλα στον Αώο ποταμό και με εντυπωσιακό γεωλογικό σχηματισμό τριγύρω, έχοντας «φάτσα κάρτα» την κορφή της Γκαμήλας, είναι ένα μέρος που γεννά βήμα βήμα έντονα συναισθήματα και γεμίζει το μυαλό με απίθανες εικόνες.
Ποια είναι όμως η συμπεριφορά μας απέναντι στο μοναδικό αυτό οικοσύστημα; Αυτή του τίτλου του κειμένου: μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε. Ενώ ο νόμος είναι σαφής, όπως μπορείτε να δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες, και προβλέπει μπάρα στην είσοδο του Δρυμού και απαγόρευση εισόδου στα οχήματα, με μόνη δυνατότητα πρόσβασης σε Πυροσβεστική, Αστυνομία και Δασαρχείο, μόνο αυτές οι τρεις υπηρεσίες δεν μπαίνουν στον Δρυμό. Αλλά μπαίνουν όλοι οι άλλοι!
Χωματουργικά μηχανήματα που παράνομα ανοίγουν το καλοκαίρι δρόμο μέσα απ΄το ποτάμι, για να έχουν πρόσβαση τα 4Χ4 στη Μονή, τετρακίνητα με παγκάκια στην καρότσα, τα οποία φορτώνουν -παράνομα και με κίνδυνο- κόσμο, με αμοιβή, για να τους μεταφέρουν εκεί, καθώς επίσης και μηχανάκια και κάθε λογής τροχοφόρα.
Το Δασαρχείο δεν βάζει μπάρα στην είσοδο, λέει, όπως είναι υποχρεωμένο από τον νόμο να κάνει, γιατί θα την γκρεμίσουν! Ωραία λογική! Τι τις θέλει η τροχαία τις πινακίδες «απαγορεύεται η στάθμευση»; Αφού θα παρκάρουν!
Συνάντησα μέσα στο χωματόδρομο πρόσφατα, ένα χαμηλό ΙΧ με δυο Κύπριους μέσα, που μπήκαν και σακάτεψαν το χαμηλό τους αυτοκίνητο. Σταμάτησαν να με ρωτήσουν αν είναι έτσι κι ο υπόλοιπος δρόμος για τη Μονή! Τους εξήγησα ότι δεν πηγαίνει τέτοιο αυτοκίνητο στη μονή, κι απ’ την άλλη, απαγορεύεται.
Λογικά και αφοπλιστικά μου λέει ο ένας κύριος: και πού το λέει αυτό; Εμείς είδαμε ανοιχτό δρόμο και μπήκαμε.
Άντε ντε; Στην είσοδο του Δρυμού δίπλα στη γέφυρα, δεν υπάρχει καμμιά πινακίδα που να λέει «απαγορεύεται η είσοδος στα τροχοφόρα»! Πρόσφατα καρφίτσωσε ένα χαρτί τυλιγμένο στην κολόνα το Δασαρχείο, που δεν το παρατηρείς καν!
Υπάρχει κανείς που διαφωνεί για το ότι αυτό το υπέροχο μέρος είναι το εντυπωσιακότερο και σπουδαιότερο σημείο προσέλκυσης τουριστών στην περιοχή μας;
Κάτσε τώρα να το πάω με την εις άτοπον απαγωγή, γιατί αλλιώς δεν θα βγάλουμε άκρη:
Ο Δήμος Κόνιτσας ενδιαφέρεται για την τουριστική ανάπτυξη; Προφανώς , θα πει κάποιος.
Ωραία. Άρα δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρεται και για το πιο δυνατό μας τουριστικό σημείο; Και πάλι προφανής είναι η απάντηση.
Ας συνεχίσουμε τη συλλογιστική: Υπεύθυνο για την τοποθέτηση μπάρας μη εισόδου είναι το Δασαρχείο. Αφού όμως το Δασαρχείο δεν ενδιαφέρεται, αλλά ο Δήμος – ως υπόθεση εργασίας- ενδιαφέρεται, δεν θα έπρεπε να σηκώσει το τηλέφωνο ο Δήμαρχος και να πάρει τον Δασάρχη να διαμαρτυρηθεί για την μπαχαλοποίηση του Δρυμού; Μάλλον ναι, ε;
Ε, σας διαβεβαιώ ότι δεν το έκανε ποτέ. Ούτε ο Δήμαρχος ούτε κανένας άλλος απ’ τη Δημοτική αρχή. Από ετούτη και από την προηγούμενη και από την παραπροηγούμενη.
Γιατί; Γιατί η πεποίθησή τους είναι ότι πρέπει να ανεβαίνουν αυτοκίνητα στη Μονή, για να προσκυνούν αυτοί που δεν μπορούν να περπατήσουν!
Αυτό δεν είναι υπόθεση εργασίας. Είναι κάτι που μου το είπε κατάμουτρα κορυφαίο στέλεχος του Δήμου!
Του έκανα την ερώτηση: οι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι που θέλουν να πατήσουν την κορυφή των Θεών, τον Όλυμπο, και δεν μπορούν, να τους φτιάξουμε ένα δρόμο να πηγαίνουν;
Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση;
«Ε, άλλο είναι το θρησκευτικό συναίσθημα».
«Ιράν δηλαδή» ανταπάντησα. «Εκεί είναι που οι μουλάδες έχουν το νόμο του Θεού να επιβάλλεται στους ανθρώπους». Τότε μου ήρθε συνειρμικά στο μυαλό η εικόνα κάποιων από τις γυναίκες των δημοτικών αρχόντων να φορούν μπούρκα για να βγουν έξω, και πήγα να γελάσω η αλήθεια είναι, αλλά η στιγμή ήταν πιο σοβαρή και επεβλήθη η σοβαρότης.
Πάμε λίγο παρακάτω. Στην είσοδο του Δρυμού, στα 100 μέτρα από το γεφύρι, υπάρχει εκείνο το υπέροχο πέτρινο κτήριο, που προορίζονταν για γραφείο ενημέρωσης του Δρυμού. Φτιάχτηκε πριν καμιά 15ρια χρόνια από τον Δημαρχο τότε Λάμπρο Εξάρχου. Για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια λοιπόν είναι έτοιμο να λειτουργήσει, και κανείς δεν στάθηκε άξιος να βάλει εκει έναν υπάλληλο του Δήμου να δίνει πληροφορίες στους επισκέπτες. Ούτε για μία μέρα!
Τον Μάρτιο είχα ρωτήσει τον Δήμαρχο αν θα κάνει κάτι να μπει ένας άνθρωπος εκεί , έστω τα Σαββατοκύριακα, και μου είχε πει ότι το έχει υπόψιν του και ότι πολύ σύντομα θα έστελνε εκεί έναν «οχταμηνίτη» απ΄τα προγράμματα του Δήμου.
Φαίνεται ότι εκεί στον Δήμο, υιοθέτησαν την πρακτική και τη φιλοσοφία του Jack Daniel, του ουίσκι, όπου οι εργαζόμενοι παίζουν με τις τάπες των βαρελιών, γιατί δεν βιάζονται (πρόκειται για παλιά ωραία διαφήμιση). Γιατί το καλό ουίσκι αργεί να ωριμάσει… Να σας φέρουμε μερικές τάπες εκεί πάνω, άμα είναι, μη και σας λείψουν…
Το περίπτερο αυτό ενημέρωσης, θα μπορούσε, επίσης με απόφαση του Δήμου, να εισπράττει και ένα μικρό ποσό, 3 ευρώ ας πούμε, απ΄τους επισκέπτες του Δρυμού, εξαιρώντας τους ντόπιους. Έτσι επιτυγχάνεις δύο πράγματα: το ένα είναι ότι αμέσως μυθοποιείς τον Δρυμό στα μάτια του επισκέπτη και -το κυριότερο- έχεις ένα έσοδο για να πληρώσεις τον υπάλληλο, να τοποθετήσεις κι έναν φύλακα εντός του Δρυμού, να φτιάξεις κι ένα κιόσκι ή μια πέτρινη όμορφη βρύση. Και γενικώς, θα έχεις ένα έσοδο που θα υποστηρίζει τη λειτουργία του.
Πολλά μπορεί να πει κανείς για την μπαχαλοποίηση του Δρυμού, αλλά ως κατακλείδα, θα σταθώ σε μία πρόταση που την έχω ξανακάνει: Να οριστεί ένα όχημα ως το μόνο επίσημο που θα ανεβαίνει στη Μονή για την τροφοδοσία των αναγκών των καλογέρων, για το οποίο θα ανοίγει η μπάρα 3 φορες την εβδομάδα, μεσοβδόμαδα, σε συγκεκριμένες ώρες, και ΤΕΛΟΣ. Μόνο αυτό. Κι από κει και πέρα τα οχήματα της Πυροσβεστικής, του Δασαρχείου κ της Αστυνομίας σε περίπτωση ανάγκης.
Έχουμε στα πόδια μας ένα καταπληκτικό μέρος, το οποίο θα μπορούσε να αποφέρει πολλά χρήματα στην περιοχή, με τροπο ώστε να προφυλάσσει ταυτόχρονα το οικοσύστημα απ΄τους βλαμμένους. Αλλά του φερόμαστε σαν να είμαστε ένα κακομαθημένο παιδί, που του πρόσφεραν τα πάντα κι αυτός εκδικείται γιατί δεν έχει κάτι άλλο να κάνει.
ΥΓ.1: Συγχαρητήρια για τον φωτισμό του κέντρου ενόψει Χριστουγέννων! Ειλικρινά.
Απορώ μόνο πως και σας επέτρεψε η τεχνική υπηρεσία να στολίσετε…
ΥΓ. 2: Γνωρίζω τον Δασαρχη κι είναι σοβαρός άνθρωπος. Όμως, συγνώμη, αλλά αυτό το πλαστικοποιημένο χαρτί, τυλιγμένο στην κολόνα εισόδου του Δρυμού, το οποίο προσπαθεί να πει οτι «απαγορεύεται η είσοδος τροχοφόρων», εκθέτει την υπηρεσία.
ΥΓ. 3: Τα αγροτικά αυτοκίνητα με τα παγκάκια στην καρότσα, που μεταφέρουν κόσμο στη Μονή επι πληρωμή, πέραν της τριτοκοσμικής εικόνας που αναδύουν, ειναι κι επικίνδυνη κατάσταση για τους επιβαίνοντες. Η αστυνομία δεν έχει λάβει γνώση;
Ακολουθήστε το
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
