Οδός Μητροπόλεως 21, Ιωάννινα. Αυτή ήταν η διεύθυνση ενός γωνιακού μικρού μαγαζιού, που οι παλιές βιτρίνες του σε προκαλούνσαν να κοντοσταθεις και με έκπληξη να δεις εικόνες περασμένων δεκαετιών.
Η ταμπέλα έγραφε: «Τσαγκάρικο Κώστας Αρλέτος», ο τελευταίος παραδοσιακός τσαρουχάς, στην Ήπειρο….
Εργαλεία απαραίτητα στο τσαγκάρικο, όπως σφυριά, ψαλίδια, κόφτες, φαλτσέτες, ακόνια, τανάλιες, ξύλινα παλιά καλαπόδια σε όλα τα νούμερα, μπότες και παπούτσια χειροποίητα, τσαρούχια και φωτογραφίες, ενθύμια μιας άλλης εποχής, ήταν κρεμασμένα στους τοίχους. Μπαίνοντας μέσα, αναδύονταν άρωμα από δέρματα και βενζινόκολα, γνωστό στους μεγαλύτερους, που πρόλαβαν τον τσαγκάρη της γειτονιάς. Είναι ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στην τέχνη που σβήνει, καθώς η τεχνολογία την κατάπιε…
«Ο πατέρας μου ήταν τσαρουχάς. Έφτιαχνε χειροποίητα παπούτσια για τους τσοπαναραίους, τους Βλάχους, τους κτηνοτρόφους, αλλά και τα κλασικά τα παλιά, για όλες τις ηλικίες», έλεγε ο κ. Κώστας.
Γύρω από τον πάγκο του, φιγουράραν κρεμασμένα όλα τα ξύλινα καλαπόδια. Το καθένα είχε διαφορετικό μέγεθος και νούμερο. Υπήρχαν και πολύ μικρά, με το νούμερο 3. Τα καλαπόδια, τα έφτιαχναν οι «σκαλισταίοι» και τα εμπορεύονταν στους τσαγκάρηδες. Σήμερα, δεν υπάρχουν ξύλινα καλαπόδια, αντικαταστάθηκαν από τα πλαστικά….
Το μοναδικό που εξακολουθεί να έχει ζήτηση σήμερα, κυρίως από πολιτιστικούς συλλόγους είναι τα τσαρούχια.
«Για να φτιάξεις ένα ζευγάρι τσαρούχι, χρειάζεσαι μια εβδομάδα. Απαιτείται ειδική επεξεργασία που κοστίζει, γι’ αυτό δεν τα κάνω μεμονωμένα, αλλά αναλαμβάνω παραγγελίες για πολλά ζευγάρια», έλεγε και έδειχνε ένα ζευγάρι χειροποίητο μαύρο μποτάκι, που είχε φτιάξει ο πατέρας του, λέγοντας: «Αυτά τα φόραγαν στα ορεινά χωριά οι Βλάχοι, οι κτηνοτρόφοι. Είναι από δέρμα, βακέτα, με σόλα από ρόδα για τρακτέρ, πελεκημένη με φαλτσέτα στο χέρι. Δεν κάνει άλλο υλικό, γιατί το τρώει η πέτρα, ενώ αυτό δεν έχει ανάγκη. Κανένα άλλο υλικό, δεν άντεχε στα βουνά, εκεί δηλαδή, που περπάταγαν οι Βλάχοι. Μόνο έτσι, ζούσαν τα παπούτσια. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν, γι’ αυτό χάνεται το επάγγελμα».
Ο κ. Κώστας Άρλέτος κατάγεται από τους Καλλαρύτες, όπου αρχικά είχε το τσαγκάρικο ο πατέρας του. Έμαθε την τέχνη από 12 χρόνων παιδάκι στα Γιάννενα, γιατί η οικογένεια του άφησε το χωριό και ήρθε το 1947 στην πόλη. Μετά το Δημοτικό Σχολείο, μπήκε στο τσαγκάρικο του πατέρα του. Τσαγκάρης ήταν και ο θείος του. Οι φωτογραφίες τους δεσπόζουν ψηλά στους τοίχους του μαγαζιού. Ο τσαγκάρης στην Μητροπόλεως 21, είναι 62 χρόνων και μέχρι πριν λίγες ημέρες συνέχιζε “ευλαβικά” την παράδοση της οικογένειας, με την πικρία όμως, πως δεν υπάρχει κάποιος να συνεχίσει πλέον το παραδοσιακό επάγγελμα….
Το “τσαγκάρικο των αναμνήσεων”, στην πόλη των Ιωαννίνων, δεν υπάρχει πια…
Πριν λίγες ημέρες ο κ. Κώστας Άρλέτος, αποφάσισε να κλείσει το κατάστημα μιας και θα συνταξιοδοτηθεί…
