Η συμπλήρωση πενήντα τεσσάρων ετών από την τραγωδία της 21ης Απριλίου 1967, που ήταν το αποκορύφωμα της καλλιέργειας του μίσους και της θεσμικής εκτροπής του μετεμφυλιακού κράτους, συμπίπτει με την πολύπλευρη παγκόσμια κρίση που έφερε η πανδημία. Κρίση που δοκιμάζει κατεστημένες λογικές και επαναφέρει, ως προϋπόθεση της οποιασδήποτε μορφής ανάπτυξης, την ανάγκη ενίσχυσης της συλλογικής ταυτότητας, ώστε τα επιτεύγματα να διοχετεύονται με ισότιμους όρους στο σύνολο της κοινωνίας. Η επίγνωση του τι μπορεί να προκαλέσουν οι διαφόρων ειδών μειοψηφίες, είτε με τη δύναμη των όπλων, είτε με διαφόρων ειδών εξωθεσμικές ή παραθεσμικές παρεμβάσεις, συνιστά προϋπόθεση για την εκ νέου ισχυροποίηση της δημοκρατικής έκφρασης και των κοινωνικών δικαιωμάτων. Μόνο μέσα από ένα υψηλό επίπεδο κοινωνικής αλληλεγγύης μπορεί να ξεπεραστούν οι διαφόρων ειδών κρίσεις, συμβάλλοντας όχι απλώς στη θεσμική κατοχύρωση της δημοκρατικής λειτουργίας στην κοινωνία, αλλά στην εμβάθυνση και στη διαρκή υπεράσπισή της.
Μήνυμα Κώστα Μπάρκα για τη συμπλήρωση πενήντα τεσσάρων ετών από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967
