Ο Νίκος Παπάζογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, στις 20 Μαρτίου του 1948 και αποτέλεσε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες τραγουδοποιούς και δισκογραφικούς παραγωγούς στην ελληνική μουσική βιομηχανία.
Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από την Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, οι οποίοι μετά την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 έμειναν για ένα έτος στην Μυτιλήνη, μετέβησαν σε στρατόπεδο προσφύγων στην Θεσσαλονίκη και εν συνεχεία εγκαταστάθηκαν στην Κορμίστα Σερρών. Κατάφεραν να αποκτήσουν τέσσερα παιδιά, εκ των οποίων ο Νίκος Παπάζογλου ήταν ο μικρότερος.
Ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1960 περνώντας από τους Olympians (αντικαθιστώντας τον Πασχάλη που θα πήγαινε να υπηρετήσει τη θητεία του) και τους Zealot το 1972 στο Άαχεν της Δυτικής Γερμανίας. Το 1975 τραγουδούσε στη “Ρέμβη”, μια κοσμική ταβέρνα της Θεσσαλονίκης.
Πρώτα του τραγούδια είναι τα: “Είναι αργά” και “Γαλάζια θάλασσα”, τα οποία τραγούδησε ο Πασχάλης. Αργότερα και για πολλά χρόνια, ο Παπάζογλου συνεργάστηκε με τους Διονύση Σαββόπουλο, Μανώλη Ρασούλη και Νίκο Ξυδάκη. Έγινε ευρέως γνωστός με το δίσκο του Μανώλη Ρασούλη “Η εκδίκηση της γυφτιάς”. Από την παραγωγή αυτή του Σαββόπουλου, μαθαίνουμε ότι το παρατσούκλι του ήταν «push-pull», λόγω των τεχνικών του γνώσεων. Τραγούδια, όπως τα «Τρελλή κι αδέσποτη», «Κανείς εδώ δεν τραγουδά», «Αύγουστος»,«Υδροχόος», «Φύσηξε Βαρδάρης» και «Πότε Βούδας, πότε Κούδας», αποτελούν διαμάντια του λεγόμενου νεολαϊκού τραγουδιού, που άρχισε να διαμορφώνεται στα τέλη της δεκαετίας του ‘ 70 με την κυκλοφορία της «Εκδίκησης της Γυφτιάς».
Χαρακτηριστικό του Παπάζογλου ήταν το κόκκινο φουλάρι που φορούσε στο λαιμό σε όλες του τις εμφανίσεις. Σύμφωνα μάλιστα με τον ίδιο, όπως είχε δηλώσει σε μία από τις συνεντεύξεις του, το κόκκινο μαντίλι το υιοθέτησε αποκλειστικά μετά από μία συναυλία στα Γιάννενα. Ο ίδιος χαρακτηριστικά λέει πως σε μία συναυλία του 1982, “όπου κράτησε μία ολόκληρη ώρα και ο κόσμος είχε να λέει ότι είδε μια ολόκληρη συναυλία με κάποιον που φορούσε μαντήλι. Ε από ‘κει και πέρα έμεινε. Μια περίοδο δεν ήθελα να είναι τόσο χαρακτηριστικό πράγμα για μένα και ήθελα να το εγκαταλείψω, αλλά τελικά είπα όχι, δεν θα τους κάνω τη χάρη”.
Το 1986, κυκλοφόρησε τον δεύτερο δίσκο του «Μέσω Νεφών» και το 1991 τα «Σύνεργα». Την ίδια χρονιά, ηχογράφησε και κυκλοφόρησε την «Επιτόπιο Ηχογράφηση», που έγινε στο θέατρο του Λυκαβηττού. Το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος του «Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα» με τραγούδια, όπως «Δεν είμαι ποιητής , «Νυκτερινό Α’», «Νυκτερινό Β’», «Όμως εγώ» και «Μάτια μου». Το 2005 κυκλοφόρησε η τελευταία του δουλειά «Μάι’σσα Σελήνη». Την ημέρα της κυκλοφορίας του δίσκου, ο Νίκος Παπάζογλου κέρδισε το Βραβείο Μουσικής στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) για τη μουσική της ταινίας «Νοσταλγός» που σκηνοθέτησε η Ελένη Αλεξανδράκη.
Χαρακτηριστικές είναι και οι ιστορίες πίσω από δύο τραγούδια του, το “Αύγουστος” και το “Φύσηξε ο Βαρδάρης”.
Ο “Αύγουστος” γράφτηκε για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα του Νίκου Παπάζογλου, αλλά και για την κόρη του, με τον ίδιο να διηγείται συχνά την ιστορία πίσω από το διάσημο τραγούδι του. Όπως είχε περιγράψει, όλα ξεκίνησαν όταν το σπίτι του στη Θεσσαλονίκη καταστράφηκε από τον μεγάλο σεισμό του 1978. Τότε, η σύζυγός του και η νεογέννητη κόρη του πήγαν στην Αμερική, ενώ ο ίδιος πήγε στο Πήλιο, στο σπίτι του Διονύση Σαββόπουλου, μέχρι να φτιαχτεί το δικό τους σπίτι. Εκεί, γνώρισε μια πολύ εντυπωσιακή γυναίκα και φοβήθηκε τόσο πολύ τον εαυτό του ότι θα την ερωτευόταν, που έφυγε γρήγορα για τη Θεσσαλονίκη προκειμένου να μη χαλάσει τον γάμο του και έγραψε το τραγούδι.
Όσο για το “Φύσηξε ο Βαρδάρης”, το ίδιο το τραγούδι είναι αφιερωμένο στην αδικοχαμένη αδερφή του Νίκου Παπάζογλου, η οποία σκοτώθηκε όταν ο ίδιος ήταν παιδί. Συγκεκριμένα, η ιστορία λέει πως όταν ο Νίκος Παπάζογλου ήταν μικρός, τον πήγαινε στο σχολείο η αδερφή του. Ένα πρωινό στη στάση του λεωφορείου, κάτω από καταρρακτώδη βροχή, ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και σκότωσε την αδελφή του μπροστά στα μάτια του. Ωστόσο, φαίνεται πως δεν πρόκειται για πραγματική ιστορία, αφού οι πληροφορίες για αυτή την ιστορία είναι ελάχιστες, ενώ ο ίδιος φέρεται να μην ξεκαθάρισε ποτέ αν ισχύει.
Θεωρείται από τους μεγαλύτερους Έλληνες τραγουδιστές και τραγουδοποιούς. Στήριξε αρκετούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στα πρώτα τους βήματα μέσα από το στούντιο του, το Αγροτικόν, στην Κάτω Τούμπα Θεσσαλονίκης όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και οι Τρύπες. Ο Νίκος Παπάζογλου συμμετείχε σε πολλούς δίσκους που δημιουργήθηκαν σε αυτό το στούντιο, ως παραγωγός, ηχολήπτης, μηχανικός ήχου, ενορχηστρωτής και μουσικός.
Φεύγει από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο στις 17 Απριλίου 2011, λίγο καιρό μετά τον θάνατο του συνεργάτη του, Μανώλη Ρασούλη.
Ακολουθήστε το
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
