Του π. Ηλία Μάκου
Ένα πρότυπο για το πως τα χωριά, που ερημώνουν, μπορούν κρατηθούν ζωντανά έρχεται από το Κοκκινολιθάρι Φιλιατών. Εκεί υπάρχει το αποκαλούμενο “Μετέωρο” της Ηπείρου, η μονή του Αγίου Μηνά, πάνω σ’ ένα μυτερό βράχο, που είναι προσκυνηματικός προορισμός.
Δίπλα στην είσοδο ακριβώς του μοναστηριού, λειτουργεί σε κτίσμα του, καφενείο-ψησταριά, που ενοικιάζει εδώ και χρόνια κάτοικος του χωριού, ο Κώστας.
Μαζί με τη σύζυγό του ετοιμάζουν γευστικούς μεζέδες στους επισκέπτες, αλλά και πεντανόστιμα ψητά, κυρίως τα Σαββατοκύριακα. Ευγενείς και οι δύο, αγαπάνε τη δουλειά τους και δημιουργούν επαφή με τον κόσμο.
SONY DSC
Αν αναφερόμαστε στον Κώστα του Κοκκινολιθαρίου, δεν το κάνουμε λόγω φιλίας, αλλά για να τονίσουμε και να καταδείξουμε ότι τέτοιες μικρές επιχειρήσεις εστίασης μπορούν να δώσουν ανάσα πνοής στα χωριά.
Μια παράμετρος, που μπορεί να βοηθήσει να μη καταντήσουν τα χωριά εντελώς νεκροταφεία, με τους λιγοστούς κατοίκους να ζουν απομονωμένοι στα σπίτια τους, είναι τα καφενεία.
Η Πολιτεία παρείχε, τελευταίως, κάποιες ασφαλιστικές διευκολύνσεις σε όσους έχουν καφενεία στα χωριά, αλλά αυτές δεν αρκούν από μόνα τους.
Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να συμβάλλουν και οι Δήμοι, σε όσες περιπτώσεις κριθεί ότι τα καφενεία σε μικρά χωριά εξυπηρετούν και κοινωνικούς σκοπούς, με τη μείωση των δημοτικών τελών, αλλά και άλλες παρεμβάσεις.
Αλλά και ίδιοι οι ιδιοκτήτες καφενείου να δίνουν κίνητρα, όπως κάνουν ορισμένοι, να προσελκύουν πελατεία και από άλλες περιοχές, αξιοποιώντας τις τοπικές ιδιαιτερότητες του κάθε χωριού.
Τα χωριά μας, που είναι οι ρίζες μας, μαζί και τα καφενεία τους, “ομορφαίνουν” , όταν βρισκόμαστε σ’ αυτά, τη ζωή μας και τα προβλήματά μας και νιώθουμε να μας περνά ένα κηρύκειο φως, που καρδάζει σαν μαντάτο εσωτερικής ελευτεριάς…
Ακολουθήστε το
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
