Για την “πολιτική αλλαγή” που ζητούν από τους πολίτες τα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαιτούνται εναλλακτικές επιλογές στο πλαίσιο της αστικής, φιλελεύθερης δημοκρατίας, πολίτευμα στο οποίο εντάσσεται και η τρίτη Ελληνική Δημοκρατία.
Οι εναλλακτικές επιλογές συνήθως προέρχονται από την εν ενεργεία αντιπολίτευση, αξιωματική και άλλη. Στη δεδομένη στιγμή όμως, εξακολουθεί να υφίσταται η άνευ ελληνικού προηγουμένου, παραδοξότητα της δημοκρατίας του ενάμιση κόμματος και η αδυναμία για το σύνολο των ενεργών κομμάτων να κεφαλαιοποιήσουν την έντονη δυσαρέσκεια της κοινωνίας για την αποτελεσματικότητα, το ήθος και την διαφάνεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη που καταγράφεται δημοσκοπικά.
Το ΠΑΣΟΚ φαντάζει τούτη την ώρα ως η πλέον συγκροτημένη εναλλακτική πολιτική επιλογή: διαθέτει, ό,τι και να λέει η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα, ένα σε γενικές γραμμές ολοκληρωμένο και κοστολογημένο κυβερνητικό πρόγραμμα, έχει αναγνωρισμένα και αναγνωρίσιμα στελέχη σε συνδικαλιστικά μέτωπα και Τοπική Αυτοδιοίκηση και διαθέτει αξιόλογες μονάδες. Τα ισχνά δημοσκοπικά ποσοστά του ωστόσο, κάνουν το στόχο της “νίκης έστω και με μία ψήφο διαφορά” που έχει θέσει ο πρόεδρός του, να φαντάζει μακρινός έως εντελώς ανέφικτος.
Έχω την άποψη, εδώ και πολύ καιρό, πως έχει κλείσει ο κύκλος του συγκεκριμένου κόμματος, όπως συνέβη και με το ΣΥΡΙΖΑ – γεγονός που διέγνωσε έγκαιρα ο Αλέξης Τσίπρας – και πως πολύ δύσκολα μπορεί να αναγεννηθεί από τις στάχτες του ο συγκεκριμένος χώρος.
Οι τελευταίοι εναπομείναντες πιστοί στο Κίνημα πάντως, θεωρούν πως για να κριθεί η τελική απόφαση για το χώρο – “το κλείνουμε και πάμε παρακάτω”, είναι η μια επιλογή – θα πρέπει να δοκιμαστεί το κόμμα στις “εργοστασιακές ρυθμίσεις” του. Να γίνουν και να τηρηθούν τα βασικά, γιατί όπως λειτουργεί σήμερα το κόμμα, φαίνεται πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δίνοντας έτσι το επιχείρημα στους “τελευταίους πιστούς” να επιμένουν πως δεν τελειώσαν όλα ακόμα.
Στο επερχόμενο συνέδριο του κόμματος, δίνεται μια ύστατη ευκαιρία να διορθωθούν και να αλλάξουν κάποια από αυτά, αν και προσωπικά έχω ελάχιστες ελπίδες ότι και αυτό το συνέδριο δεν θα εξελιχθεί σε μια μάχη εσωκομματικών χαρακωμάτων για την πλήρη επικράτηση του προέδρου.
Ποια είναι τα στραβά που βλέπουμε ακόμα να γίνονται;
- Ο κάθε βουλευτής ενδιαφέρεται μόνο για την επανεκλογή του. Δεκάρα δε δίνει για να φτάσει ο λόγος του ΠΑΣΟΚ στο τελευταίο χωριό της εκλογικής του περιφέρειας. Έτσι, το μόνο που τον απασχολεί είναι πότε είναι το επόμενο μνημόσυνο για να πάει να συλλυπηθεί τους επίδοξους ψηφοφόρους του και πότε είναι ο επόμενος γάμος.
- Wannabe βουλευτές έχουν ξεκινήσει προεκλογικό αγώνα, σχεδόν δυο χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές και κάνουν αυτές τις μέρες μάλιστα, προεκλογικές επισκέψεις και περιοδείες! Δείτε την τοπική ειδησεογραφία και θα καταλάβετε…
- Ο Χάρης Δούκας έκανε την… ευφυή πρόταση να γίνονται εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη των υποψηφίων βουλευτών. Είναι κρίμα για έναν άνθρωπο που θέλει να θεωρείται ότι ανήκει στη νέα γενιά να ανατρέχει σε συνταγές δοκιμασμένες και εντελώς αποτυχημένες… Ο Δήμαρχος της Αθήνας συνεχίζει τα αστεία λάθη στρατηγικής, σε ό,τι αφορά τον κύριο προσωπικό, πολιτικό του στόχο.
- Πού βρίσκεται ο Ανδρουλάκης στα λόγια των στελεχών του ΠΑΣΟΚ; Πουθενά! Αυτό σωστά μου το επεσήμανε σε μια τηλεοπτική μας κουβέντα ο γραμματέας της ΝΕ Ιωαννίνων Β. Γαρδίκος κι έχει απόλυτο δίκιο. Προσέξτε τα στελέχη και τους βουλευτές της ΝΔ αντίστοιχα, πώς “λιβανίζουν” και αναφέρουν στις 5 από τις 10 λέξεις τους, τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον… “Πρωθυπουργό τους”. Δεν το κάνουν για να κερδίσουν την εύνοιά του αλλά είναι σαφής στρατηγική της ΝΔ να αναδεικνύει το σύνολο του κόμματος τον αρχηγό.
Εφόσον τα παραπάνω θα εξακολουθήσουν να ισχύουν καθώς οι μήνες περνούν, δε δικαιολογείται κανείς στο ΠΑΣΟΚ να αναρωτιέται δημόσια και ιδιωτικά, γιατί δεν “κουνιέται η βελόνα”.