-
Γράφει ο Κώστας Παπαθεοδώρου
“Alors c’ est la guerre” (Λοιπόν έχουμε πόλεμο), ήταν η απάντηση του Μεταξά στο τελεσίγραφο του πρέσβη των Ιταλών Γκράτσι.
ΤΟ “ΟΧΙ” ήταν η συμπύκνωση που έκανε μετέπειτα και τιτλοφόρησε ο ελληνικός Τύπος για να αναδείξει την καθολική άρνηση του ελληνικού λαού που προσέτρεξε από τις πρώτες ώρες για να πάρει μέρος στον εθνικό και αντιφασιστικό αγώνα.
Ο τότε Γ.Γ. του ΚΚΕ Ζαχαριάδης από τις φυλακές της Κέρκυρας όπου κρατούνταν μαζί με χιλιάδες ομοϊδεάτες του ως πολιτικός κρατούμενος, στέλνει ευθύς αμέσως επιστολή στον Μεταξά ζητώντας να τους απελευθερώσει ν ώστε να πάνε στη γραμμή του μετώπου και να πολεμήσουν. Η τότε Κυβέρνηση αρνείται και μάλιστα με την κατάρρευση του μετώπου τους παραδίδει στους Γερμανό-Ιταλούς.
Ο αγώνας δεν ήταν μόνο εθνικός. Ήταν παράλληλα και ταυτόχρονα αντιφασιστικός.
Για χρόνια αποσιωπήθηκε αυτό το κεφάλαιο. Γιατί ο Μεταξάς ήταν δικτάτορας και θαυμαστής του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Και μάλιστα στο ημερολόγιο του γράφει ότι ο Χίτλερ έπρεπε να αξιολογήσει το “ολοκληρωτικό”- όπως το χαρακτηρίζει στο ημερολόγιό του- πολίτευμα της Ελλάδας και να συμπήξει συμφωνία μαζί της.
«η Ελλάς έγινε από της 4ης Αυγούστου κράτος αντικομουνιστικό. Κράτος αντικοινοβουλευτικό. Κράτος ολοκληρωτικό». (Ημερολόγιο Μεταξά απόσπασμα “Η ΕΛΛΑΣ ΤΟΥ ΟΧΙ” (1940-44)])
Και όπως ο ίδιος γράφει, προσπάθησε να συμμαχήσει με τις δυνάμεις του Άξονα.
Όμως ο Χίτλερ προς απογοήτευσή του, δεν αξιολόγησε τη στάση του και δεν του άφησε περιθώριο. Του είχε δηλώσει ρητά ότι ουδετερότητα της Ελλάδας, δηλαδή συμμαχία με τον Άξονα, θα σήμαινε ότι παραχωρείται η Ήπειρος έως και την Πρέβεζα στους Ιταλούς και η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη στους Βουλγάρους.
Άρα η στάση του ήταν αναγκαστική και σε καμία περίπτωση αποτέλεσμα της “ηρωϊκής και πατριωτικής” στάσης του δικτάτορα- υμνητή των Χίτλερ και Μουσολίνι…
Η επέτειος του ΟΧΙ- που αποτελεί πράγματι εποποιία, γιορτάζεται με μεγάλη λαμπρότητα αντί της λήξης του πολέμου που εστιάζει όλος ο κόσμος ένεκα του Εμφυλίου που ακολούθησε. Εξάλλου η απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτωβρίου του 1942 δεν μπορούσε να ανακηρυχθεί εθνική επέτειος διότι σε όλες τις φωτογραφίες της εποχής κυριαρχούν τα λάβαρα του ΕΑΜ.
Ωστόσο ο εμφύλιος άλλαξε το αφήγημα και δωσίλογοι, ταγματασφαλίτες Γερμανοτσολιάδες και λοιπά προδοτικά σώματα που οργανώθηκαν, συνεργάστηκαν και εξοπλίστηκαν από τους Γερμανούς μετά τη λήξη του πολέμου έλαβαν όλοι συντάξεις αντιστασιακών. Όλοι τους και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη όπου οι εθνοπροδότες – συνεργάτες των Γερμανό-Ιταλών- όχι μόνο δεν δικάστηκαν αλλά έλαβαν και συντάξεις αντιστασιακών. Γνωστά το ονόματα συνεργατών των Γερμανών που έλαβαν και δημόσια αξιώματα. Μερικοί εξ αυτών:
-Γεώργιος Μιχαλολιάκος (ταγματασφαλίτης στη Λακωνία-πατέρας του ηγέτη της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου)
-Βασίλειος Ντερτιλής (υποστράτηγος και διοικητής των ταγματασφαλιτών της Αθήνας)
-Διονύσιος Παπαδόγκωνας, διοικητής των Ταγμάτων Ασφαλείας Πελοποννήσου. Γιος του ε ο Αλέξανδρος Παπαδόγκωνας, που διετέλεσε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας)
-Κωνσταντίνος Γ. Παπαδόπουλος συνεργάτης των Γερμανών με πλούσια εγκληματική δράση. Το 1946 εκλέχτηκε βουλευτής Κοζάνης με το Λαϊκό Κόμμα. Στο επόμενο διάστημα, μέχρι το 1964, εκλεγόταν βουλευτής Κιλκίς με τον «Ελληνικό Συναγερμό» του Παπάγου και την ΕΡΕ του Καραμανλή
-Ιωάννης Πλυτζανόπουλος διοικητής του 1ου Συντάγματος Ευζώνων Αθηνών)
-Νικόλαος Χριστοφοράκος .Πατέρας του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δωσίλογων παρά τις μαρτυρίες. Συνεργαζόταν ως καταδότης με την Γερμανική διοίκηση.
– Ιωάννης Ράλλης, σημαντικότερος εκ των τριών δωσίλογων πρωθυπουργών της κατοχής. Ανέλαβε πρωθυπουργός τον Απρίλη του 1943, καλώντας σε συστράτευση με τον Άξονα για την καταπολέμηση του κομμουνιστικού κινδύνου. Πατέρας του πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη.
-Άγγελος Έβερτ, Το 1941 ανέλαβε Υποδιευθυντής της Αστυνομίας και από το 1951 και ύστερα αρχηγός της Αστυνομίας Πόλεων. Φιλοτεχνήθηκε με μεγάλη επιδεξιότητα το προφίλ του και διαγράφηκε ο ρόλος του στην κατοχή. Πατέρας του Μιλτιάδη Έβερτ.
Και οι περισσότεροι εξ αυτών συμμετείχαν ακόμη και ως υπουργοί στις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις…
Να σημειωθεί ότι στη Γαλλία για παράδειγμα, εκτελέστηκαν ως συνεργάτες των Γερμανών 2.861 και άλλα 25.901 άτομα οδηγήθηκαν στη φυλακή. Επίσης 13.339 υποχρεώθηκαν σε αναγκαστική εργασία, ενώ 49.723 καταδικάστηκαν για «εθνική αναξιοπρέπεια».
Συντάξεις για συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση δόθηκαν στους μαχητές του ΕΑΜ το 1982, αλλά και τότε δεν τόλμησε η Κυβέρνηση να επανεξετάσει το θέμα των ταγματασφαλιτών , των μαυραγοριτών και των δωσίλογων…
