Ήταν ο πιο σύγχρονος από τους κινηματογράφους των Ιωαννίνων. Από τους τελευταίους που άνοιξαν (Οκτώβριος 1969) και ο τελευταίος που έκλεισε (Απρίλιος 2005).
Οι πρώτες ταινίες του περιλάμβανε κλασικά έργα όπως «Όλιβερ Τουίστ», «Δόκτωρ Ζιβάγκο», «Όσα παίρνει ο άνεμος», διάρκειας τεσσάρων ωρών και με τις ουρές για εισιτήριο να φτάνουν μέχρι την πλατεία. Έφερνε όλες τις ταινίες πρώτης προβολής και όλες του νέου ελληνικού κινηματογράφου όπως «Το προξενιό της Άννας». Τελευταία ταινία που πρόβαλε ήταν ο «Λευκός θόρυβος» με τον Μάικλ Κίτον.
Με τη μεταπολίτευση, άνοιξε στην Ανατολή Ιωαννίνων για τρία χρόνια και το θερινό «Σινέ Μπίτα»
Το Σινε Μπίτα ανήκε στη Διονυσία Μπίτα. Το ονόμασε έτσι στη μνήμη του συζύγου της Κώστα Μπίτα, που το 1936 ήρθε από τη Ζάκυνθο και άνοιξε διαδοχικά τον θερινό «Έσπερο» με τους αδελφούς Κωσταδήμα, την «Κύπρο» και τη χειμερινή και θερινή «Τιτάνια».
Η αίθουσα των 600 θέσεων διέθετε άνετα καθίσματα, κρυφό φωτισμό, θέρμανση, κλιματισμό. Είχε ακόμα ευρύχωρο φουαγιέ, με την προτομή του Κώστα Μπίτα στην είσοδο.
Ταμίας στην έκδοση εισιτηρίων ήταν πάντα η κυρία Διονυσία, με τα μάτια της δεκατέσσερα μη περάσει κρυφά κανένας ανήλικος σε «ακατάλληλο» έργο.
Η μηχανή προβολής και όλο το αρχείο του Σινε Μπίτα (φέικ βολάν, βιβλία εσόδων κ.λ.π.) δωρήθηκαν και εκτίθενται στο Μουσείο Τύπου του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Το κτίριο που στέγαζε το Σινέ Μπίτα είναι πλέον ένα από τα πιο γνωστά νυχτερινά μαγαζιά στην πόλη των Ιωαννίνων.
Ακολουθήστε το
στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
