Στη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής, όπου συζητείται το σχέδιο νόμου (σ/ν) του Υπουργείου Υγείας με θέμα: «Ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19 και την προστασία της δημόσιας υγείας και άλλες επείγουσες διατάξεις», μετείχε ο Σταύρος Καλογιάννης, ο οποίος τοποθετήθηκε για την κύρωση της τροποποιημένης σύμβασης παραχώρησης του οδικού άξονα Πάτρα – Πύργος, η οποία περιλαμβάνεται στο εν λόγω σ/ν.
Στην εισήγησή του, μεταξύ άλλων, ανέφερε:
«Συζητάμε την κύρωση της σύμβασης παραχώρησης ενός έργου, του άξονα Πάτρα-Πύργος, το οποίο θα έπρεπε να είναι λειτουργικό εδώ και μια τριετία, καθώς ενώ είχε δημοπρατηθεί ενιαίο το 2014, άγγιξε τα όρια της απόλυτης καταστροφής, εξαιτίας της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ να το «σπάσει» σε 8 κομμάτια το 2015! Γνωρίζουμε καλά τους λόγους και τον ρόλο της αναδόχου 4 εργολαβιών τεχνικής εταιρείας «Τοξότης», η οποία το 2016 ενεπλάκη ανεπιτυχώς και στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.
Υπενθυμίζω το ιστορικό του πολύπαθου έργου. Κατόπιν διεθνούς διαγωνισμού κυρώθηκε η σύμβαση παραχώρησης το 2007, επί Κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή και Υπουργού Υποδομών Γ. Σουφλιά. Ήμουν τότε Υφυπουργός ΠΕΧΩΔΕ και μετείχα στις διαδικασίες. Η αρχική σύμβαση παραχώρησης προέβλεπε την Μελέτη, Κατασκευή, Χρηματοδότηση, Λειτουργία, Συντήρηση και Εκμετάλλευση του αυτοκινητόδρομου Ελευσίνα – Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσάκωνα.
Όπως όλες οι συμβάσεις παραχώρησης, αντιμετώπισε κι αυτή τεράστιες δυσκολίες την περίοδο 2010-2011. Η τότε Κυβέρνηση, εγκατέλειψε τα έργα και οι αυτοκινητόδρομοι κινδύνευσαν πολύ σοβαρά να ματαιωθούν, με τεράστιο κόστος για το Δημόσιο. Τον Ιούνιο 2012 στην τρικομματική Κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ του κ. Σαμαρά, ορίστηκα αναπληρωτής Υπουργός και ανέλαβα τον τομέα των Υποδομών. Πετύχαμε, μέσα σε λίγους μήνες, κατόπιν σκληρών διαπραγματεύσεων με τους παραχωρησιούχους, τους κατασκευαστές, τις Γενικές Δ/νσεις της Ευρ. Επιτροπής και τις 40 Τράπεζες που χρηματοδοτούσαν τα έργα, να τροποποιήσουμε τις συμβάσεις παραχώρησης προς όφελος του Ελληνικού Δημοσίου, ώστε να επανεκκινήσουν οι εργασίες. Ήταν η εποχή που η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση πρωτοστατούσε στο κίνημα «δεν πληρώνω».
Υπέγραψα την συμφωνία τροποποίησης της σύμβασης παραχώρησης στις 12 Απριλίου 2013. Το τμήμα Πάτρα – Πύργος περιλαμβανόταν στην σύμβαση. Όταν όμως αυτή ήρθε προς κύρωση στη Βουλή, έξι μήνες αργότερα, και ενώ η ΔΗΜΑΡ είχε αποχωρήσει από την Κυβέρνηση, το Υπουργείο Ανάπτυξης και Υποδομών είχε «σπάσει» σε δύο Υπουργεία, κι εγώ δεν ήμουν πλέον Υπουργός, ο τότε Υπουργός Υποδομών, εξαίρεσε από την σύμβαση παραχώρησης το τμήμα Πάτρα – Πύργος. Ήταν ένα σοβαρό λάθος, το οποίο επεσήμανα επανειλημμένα. Για το τμήμα εκδόθηκε τον Απρίλιο 2014 η σχετική Απόφαση, ώστε να δημοπρατηθεί και κατασκευαστεί ως μία εργολαβία, με τον κλασικό τρόπο των δημοσίων έργων.
Το ολέθριο λάθος όμως έγινε το 2015, επί συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όταν το έργο «έσπασε» αναιτιολόγητα και δημοπρατήθηκε σε 8 τμήματα.
Επρόκειτο για κλασικό παράδειγμα πολιτικής περασμένων δεκαετιών, με κατατμήσεις έργων ώστε να ευνοηθούν συγκεκριμένες εταιρείες, πολιτική την οποία πλήρωσε, κυριολεκτικά, πολύ ακριβά ο τόπος. Ποιο το αποτέλεσμα;
Από τα 8 τμήματα, τα 4 δεν είχαν καν ανάδοχο, λόγω έκπτωσής του, και τα υπόλοιπα 4 είχαν πρόοδο έργου λίγο πάνω από το μηδέν! Κατά τα λοιπά η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βεβαίωνε ότι το έργο θα ολοκληρωθεί το 2020!
Με συστηματική δουλειά η Κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη και ο Υπουργός κ. Καραμανλής, κατάφεραν να ‘‘αναστήσουν’’ το έργο, παρά τα σοβαρά εμπόδια. Έτσι:
- Δόθηκε το πράσινο φως από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
- Επανήλθε το έργο στη Σύμβαση παραχώρησης της Ολυμπίας οδού, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί και δημοπρατηθεί και όπως προβλέπαμε την άνοιξη του 2013, πριν από 9 σχεδόν χρόνια!
Τώρα πλέον το Υπουργείο και ο παραχωρησιούχος οφείλουν να κινηθούν γρήγορα ώστε να ολοκληρωθεί το έργο, εντός του χρονοδιαγράμματος των 40 μηνών, και να αποτελέσει ένα σύγχρονο και ασφαλή αυτοκινητόδρομο.
Η θετική έκβαση της υπόθεσης αποτελεί δικαίωση της πολιτικής που ακολούθησε η σημερινή Κυβέρνηση, αλλά και για όλους εμάς που εργαστήκαμε σκληρά σε δύσκολες φάσεις του έργου, με μοναδικό γνώμονα τη διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος».
