Συμπόρευση για τον κόσμο της εργασίας

• Γράφει ο Χρήστος Γρίβας

Αποτελεί πρόκληση προς τον κόσμο της εργασίας, η επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη μέσα στην πανδημία ,με περιοριστικά μέτρα στη μετακίνηση και με ένα μεγάλο κομμάτι των εργαζόμενων να είναι σε αναστολή σύμβασης εργασίας και υποχρεωτική τηλεργασία ,χωρίς να έχουν την δυνατότητα συλλογικής διαβούλευσης και κινητοποίησης , να δηλώνει ότι θα φέρει για ψήφιση νομοσχέδιο για τα εργασιακά, το οποίο θα αποτελεί ,με βάση τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού, ρήξη με «κατεστημένες αντιλήψεις που καθηλώνουν την οικονομία» και ότι « …η Κυβέρνηση με αυτόν τον νόμο κοιτάζει στα ματιά την πραγματικότητα στην αγορά εργασίας. Ανοίγει τα αυτιά της στην αλήθεια και συνομιλεί με τον υπαρκτό κόσμο της εργασίας και όχι με ένα φάντασμα που έρχεται από το παρελθόν…»

Κατεστημένη αντίληψη και φάντασμα από το παρελθόν είναι για τον κ.Μητσοτακη το οχτάωρο , οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας και ο νόμος ορόσημο της μεταπολίτευσης 1264/82, ο οποίος ρύθμισε με πρωτοποριακό τρόπο το εργασιακό περιβάλλον και τις βασικές διατάξεις του οποίου, δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν την κατάργηση τους ούτε οι Δανειστές την περίοδο των σκληρών μνημονιακών χρόνων .

Ό,τι απέμεινε από το Εργασιακό Δίκαιο την περίοδο των μνημονίων και την νομοθέτηση που έχει κάνει το διάστημα που κυβερνά, είναι έτοιμη να το ισοπεδώσει η κυβέρνηση της ΝΔ ,υλοποιώντας τα διαχρονικά αιτήματα του ΣΕΒ και των συμφερόντων που την στηρίζουν.

Θέλει να καταργήσει το 8ωρο, οχυρωμένη πίσω από μια παρωχημένη νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία, σύμφωνα με την οποία, η παραγωγικότητα μιας επιχείρησης, συνδέεται άμεσα με το χρόνο, που εργάζονται οι εργαζόμενοι.

Πρόκειται για μια αντίληψη που χάνει έδαφος, σε όλον τον πλανήτη. Καθώς η νέα οικονομία και η τεχνολογία αυξάνει τις δυνατότητες για εργασία, εντείνεται σταδιακά ο διάλογος για την υιοθέτηση μειωμένου ωραρίου εργασίας Στην κατεύθυνση αυτή οδηγούνται κυβερνήσεις λαμβάνοντας υπόψη και τις συνθήκες που διαμορφώνει η πανδημία.

Συνοπτικά ο πυρήνας των παρεμβάσεων , που προβλέπει, με βάση τις διαρροές, το νομοσχέδιο νεκροθάφτης των εργασιακών δικαιωμάτων είναι :

•   κατάργηση του 8ώρου, μέσω της πληρωμής των υπερωριών σε «λιγότερες ώρες εργασίας» σε επόμενο χρονικό διάστημα
•   Καθιέρωση ψηφιακής κάρτας στην τηλεργασία
•   Διευθέτηση του χρόνου εργασίας με ατομικές συμβάσεις
•   Απασχόληση και τα Σαββατοκύριακα σε κλάδους υψηλής

  τεχνολογίας

•   Εξίσωση και αύξηση υπερωριών έως και 150 τον χρόνο σε

  υπηρεσίες και βιομηχανία περισσότερες υπερωρίες

•   Μητρώα μελών στα συνδικάτα
•   Με ηλεκτρονικές ψηφοφορίες οι αποφάσεις για απεργίες
•   40% ποσοστό προσωπικό ασφαλείας, που αχρηστεύει

  οποιαδήποτε προσπάθεια απεργιακής κινητοποίησης

•   Ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης

  Και αν όλα τα παραπάνω συνιστούν υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων της κυβέρνησης, όπου κάθε έννοια ρύθμισης και συλλογικής διαπραγμάτευσης είναι αχρείαστη και ότι το μέλλον ειδικότερα για τη νέα γενιά του κόσμου της εργασίας είναι η εργασιακή ζούγκλα, χωρίς κανόνες και συνδικαλιστικές ελευθερίες ,η σύνδεση του νομοσχεδίου με το Ταμείο Ανάκαμψης αναγορεύοντάς το σε προαπαιτούμενο μνημονιακής λογικής για την εκταμίευση των πόρων του, συνιστούν πλήγμα στον τρόπο λειτουργιάς της Δημοκρατίας στον βαθμό που δεσμεύει και τις μελλοντικές κυβερνήσεις .

  Η προάσπιση της εργασίας και των εργατικών δικαιωμάτων αφορά την κοινωνική πλειοψηφία, τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, κάθε μορφή εργασίας και φυσικά τους νέους ανθρώπους και το μέλλον τους.

  Σε αυτές τις συνθήκες η υπέρβαση της παραταξιακής διαμάχης για επιμέρους διαφορές μπροστά στη μεγάλη μάχη για την υπεράσπιση κατακτήσεων ενός αιώνα εργατικών αγώνων, είναι μονόδρομος.

  Είναι αναγκαία όσο ποτέ η μετωπική συμπόρευση όλων των δυνάμεων που έχουν επιλέξει την προάσπιση του κόσμου της εργασίας ,ώστε η άμυνα απέναντι στους παρωχημένους νεοφιλελευθέρους κυβερνητικούς σχεδιασμούς να γίνει αποτελεσματική.

Κάθε άλλη επιλογή θα είναι απέναντι στα συμφέροντα των εργαζόμενων και θα κριθεί αυστηρά..

.