-
Γράφει ο Κώστας Παπαθεοδώρου
Ακούμε και διαβάζουμε για την κατάσταση στην Ουκρανία. Ακούσαμε και το Ρώσο Πρόεδρο να καλεί στα όπλα 300 χιλιάδες Ρώσους εφέδρους προκειμένου να (υπερ)καλύψει τις πολεμικές απώλειες στο ουκρανικό μέτωπο, με τους ξένους αναλυτές να επισημαίνουν ότι με το διάγγελμα θέλει να ρίξει κι άλλο λάδι στις ήδη τεταμένες σχέσεις της Δύσης με τη Μόσχα.
Στο διάγγελμα, ο ισχυρός άνδρας του Κρεμλίνου έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στους υπουργούς του, για τους οποίους είχαν ακουστεί διάφορα, όπως για παράδειγμα ότι τους θεωρούσε υπαίτιους για την στρατιωτική αποτυχία της Μόσχας σε διάφορες περιοχές στα νοτιοανατολικά της Ουκρανίας. Για το λόγο αυτό ο Πούτιν είπε ότι στηρίζει την απόφαση του υπουργείου Άμυνας να κηρύξει γενική επιστράτευση. Ο Ρώσος πρόεδρος μιλώντας και για τυχόν χρήση πυρηνικών όπλων ανακοίνωσε και επισήμως τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων στο Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, τη Χερσώνα και μέρος της Ζαπορίζια, με ερώτημα την ένωση με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Όμως τι ακριβώς επιδιώκει η Ρωσία και ο Πούτιν;
Ξεπεράσαμε ήδη τους 7 μήνες πολέμου και οι συγκρούσεις συνεχίζονται…
Ήταν άραγε στις προθέσεις της ηγεσίας της Ρωσίας ένας αστραπιαίος πόλεμος κατάκτησης της Ουκρανίας ή μήπως προτιμούσε μια αργόσυρτη σύρραξη προκειμένου να χειραγωγήσει σε παγκόσμιο επίπεδο τις τιμές ενέργειας και τροφίμων;
Είναι τάχα αυτός ο στρατός των Ρώσων με τα ξεπερασμένα οπλικά συστήματα και που είναι άραγε η θεωρούμενη πανίσχυρη ρωσική πολεμική Αεροπορία; Πού είναι η ρωσική διαστημική-πυραυλική ασπίδα;
Διαβάζω επ` εσχάτοις σενάρια ότι πιθανόν ο Πούτιν δεν κάνει αγώνα εξόντωσης του ουκρανικού στρατού, αλλά πόλεμο ενεργειακής φθοράς της Ευρώπης, ο οποίος οδηγεί στην όξυνση της επισιτιστικής κρίσης και σε υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ευρωπαίων.
Χρησιμοποιεί δηλαδή τον πόλεμο για να διεξάγει έναν πολυμέτωπο ενεργειακό-οικονομικό πόλεμο. Και ενώ ο ίδιος φαίνεται τουλάχιστον επί του παρόντος ότι ήταν αρκετά προετοιμασμένος να αντιμετωπίσει κάθε σενάριο, οι Δυτικοί βρέθηκαν ανέτοιμοι, με αποτέλεσμα να χάνουν ακόμη και από τις κυρώσεις που διαρκώς επιβάλλουν.
Φυσικά από την κρίση επωφελούνται και οι ΗΠΑ. Πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά. Άρα, δεν καίγονται για να σταματήσει ο πόλεμος…
Ποια άραγε από τα αντίμετρα που επέβαλαν τιμώρησε τη Ρωσία και δεν έπληξε την Ευρώπη;
Το ρούβλι εκτοξεύτηκε και το ρωσικό χρηματιστήριο καλπάζει. Το συνάλλαγμα εισρέει άφθονο. Η Ρωσία με μικρότερο όγκο πωλήσεων πετρελαίου, αεριού και σιτηρών έχει πολλαπλάσια κέρδη.
Έλεγαν ότι θα ισοπεδώσουν τα συναλλαγματικά αποθέματα της Ρωσίας, βγάζοντάς την από το σύστημα διατραπεζικών συναλλαγών. Εμφανώς και δεν το κατόρθωσαν καθώς ο Πούτιν βρήκε πολλαπλές μεθόδους ανταλλαγών με χώρες ενδιάμεσες. Και επίσης, οι κάτοχοι ρωσικών ομολόγων είναι κυρίως Ευρωπαίοι και Αμερικανοί. Οπότε μια πτώχευση της Ρωσίας, πλήττει κυρίως αυτούς.
Επιπρόσθετα, τέτοια πτώχευση αποκαλείται “ακαδημαϊκή”, διότι δεν προέρχεται από αδυναμία καταβολής μετρητών, αλλά από επιτηδευμένη απαγόρευση συναλλαγματικών ροών.
Ακούγαμε ότι οι Ρώσοι θα πεινάσουν. Όμως προσώρας η φτώχεια επελαύνει στην Ευρώπη.
Ότι λοιπόν σχεδιάστηκε για να κάμψει τη Ρωσία, τελικά τσακίζει την Ευρώπη που παρακολουθεί σοκαρισμένη, εμβρόντητη και ανήμπορη να αντιδράσει. Ανέκαθεν, εξάλλου, η Ευρώπη ήταν το παγκόσμιο πεδίο βολής…
Το ερώτημα που τίθεται πλέον ανοικτά είναι μήπως η Ευρώπη και όχι συνολικά η Δύση έπεσε στην παγίδα που έστησε ο Πούτιν ο οποίος δεν χρησιμοποίησε μόνο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο ως όπλο αλλά και τα τρόφιμα, και ειδικά το σιτάρι;
Δεν υπάρχει απάντηση αλλά μόνο ερωτήματα. Ο καιρός θα δείξει…
