Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1828, ο πρώτος κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας, υπογράφει στον Πόρο Τροιζινίας, το ΙΖ’ ψήφισμα «περί συστάσεως τακτικής ταχυδρομικής συγκοινωνίας», ιδρύοντας το «Γενικόν Ταχυδρομείον».
Με την πρωτοβουλία του αυτήν αποσκοπούσε καταρχήν στην κάλυψη των κρατικών αναγκών για επικοινωνία με τις κατά τόπους υπηρεσίες.
Αρχικά, εννέα πεζοί και δεκαέξι έφιπποι ταχυδρόμοι συνέλεγαν την αλληλογραφία από την ύπαιθρο και την διένειμαν στους αποδέκτες τους. Η γεωγραφική ιδιομορφία και ποικιλία της χώρας, καθώς και η παντελής έλλειψη συγκοινωνιακής υποδομής, έκανε το ταχυδρομικό έργο ιδιαίτερα δύσκολο. Πρώτος Γενικός Διευθυντής του Ταχυδρομείου της Ελλάδας, την ίδια μέρα, με υπογραφή του Γραμματέα Επικράτειας Σπυρίδωνα Τρικούπη, διορίζεται ο Αλέξιος Λουκόπουλος.
Ο Αλέξιος Λουκόπουλος μαζί με τον Δημήτριο Περρούκα, συνέταξαν τον πρώτο κανονισμό των Ταχυδρομείων που εκδόθηκε το 1828.
Το 1834 σε συμφωνία με το Γάλλο τραπεζίτη Φεράλδη εξασφαλίζεται η εξυπηρέτηση του ταχυδρομείου προς και από τα νησιά, ενώ το 1836 τοποθετούνται οι πρώτες άμαξες για τη μεταφορά αλληλογραφίας Αθήνα-Πειραιά. Το 1860 τίθεται σε ισχύ ο νόμος περί γραμματοσήμων και τυπώνεται στο Νομισματοκοπείο του Παρισιού το πρώτο ελληνικό γραμματόσημο που έχει σαν παράσταση τον Θεό Ερμή. Οι πρώτες αυτές εκδόσεις δεν είχαν δοντάκια και η συλλεκτική τους αξία σήμερα είναι μεγάλη.
Το 1869 τα Ελληνικά Ταχυδρομεία επιβιβάζονται στο τρένο, ενώ το 1874 βρίσκονται παρόντα στην Ίδρυση της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης στη Βέρνη. Στη συνέχεια, το 1892 το τηλέφωνο προστέθηκε στις αρμοδιότητες των ταχυδρομείων και δημιουργούνται τα 3Τ (Ταχυδρομεία, Τηλέγραφος, Τηλέφωνο).
Το 1896 γίνονται οι πρώτοι Διεθνείς Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία προχωρούν σε δύο διεθνείς πρωτοπορίες: εξέδωσαν την -πρώτη παγκοσμίως- σειρά αναμνηστικών γραμματοσήμων με αθλητικό θέμα και διέθεσαν μέρος των εσόδων από την πώληση αυτών των γραμματοσήμων για να ενισχύσουν οικονομικά την Ολυμπιακή Επιτροπή. Με αυτή την ενέργειά τους, έγιναν οι πρώτοι Επίσημοι Χορηγοί των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 1909 εγκαινιάστηκε η αγροτική ταχυδρομική υπηρεσία. Επί δεκαετίες ο αγροτικός διανομέας αποτελούσε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας της ελληνικής υπαίθρου με τον υπόλοιπο κόσμο.
Το 1940 εν όψει του Ελληνοϊταλικού πολέμου, οργανώθηκε η “εν εκστρατεία Ταχυδρομική υπηρεσία”. Το 1949 με την ίδρυση του ΟΤΕ χωρίζονται τα 3Τ και δημιουργούνται πλέον τα ΕΛ.ΤΑ., που αναλαμβάνουν αμιγώς ταχυδρομικές υπηρεσίες. Από το 1970 ξεκίνησαν να λειτουργούν ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου.
Με νόμο του 1996 καθορίζεται ο τρόπος λειτουργίας των ΔΕΚΟ και το 1998 καθορίζεται ο ρόλος των ΕΛ.ΤΑ. ως φορέα παροχής Καθολικής Ταχυδρομικής Υπηρεσίας.
Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛ.ΤΑ.) είναι ο καθολικός πάροχος ταχυδρομικών υπηρεσιών στην Ελλάδα. Είναι Ανώνυμη Εταιρία με μετόχους το Ελληνικό Δημόσιο (90%) και την Eurobank (10%). Από το Δεκέμβριο του 2020 έγινε ανακεφαλαιοποίηση της εταιρείας και πλέον το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει το 100% της εταιρείας.
Τα ΕΛΤΑ έχουν το μονοπώλιο της έκδοσης γραμματοσήμων. Εκδίδουν γραμματόσημα από το 1861. Επίσης από τις 24 Απριλίου του 2017 παρέχουν και ηλεκτρικό ρεύμα για επιχειρήσεις και οικίες.
Από πού προήλθε η λέξη group;
Ας ρίξουμε φως σε μια άγνωστη πτυχή της νεότερης ιστορίας των ταχυδρομείων μας. Όπως στη σύνδεσή τους με μία λέξη που έχει εξαφανιστεί πλέον από το λεξιλόγιό μας. Πρόκειται για τη λέξη «γρούπος», η οποία προέρχεται από το ιταλικό gruppo και σήμαινε το χρηματόδεμα, δέμα χρημάτων που αποστελλόταν με φορτωτική. Επίσης, σήμαινε τον μικρό σωρό όμοιων πραγμάτων.
Φαίνεται ότι η λέξη ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη και χρησιμοποιούνταν τόσο από τον λαό και τη λογοτεχνία όσο και από τη διοίκηση. Χάθηκε η λέξη; Όχι βεβαίως. Εξαδέλφη της είναι η λέξη γκρουπ (group) που χρησιμοποιούμε και με την έννοια αυτή εμφανίζεται ήδη από τη δεκαετία του 1920 όταν ο Κώστας Αθάνατος έγραφε για «ένα γρούπο από γεροντάκια (που) κάθονται ο ένας αντίκρυ στον άλλο».
Αλλά πώς συνδέεται η λέξη «γρούπος» με τα Ταχυδρομεία μας; Οφείλεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως του 1836, όπου αν ανατρέξει κάποιος θα βρει ένα Διάταγμα με τον τίτλο «Περί παραδόσεως γρούπων εις τα ταχυδρομεία Αθηνών και Πειραιώς». Η βαυαρική αντιβασιλεία πρώτα απαγόρευσε στους πλοιάρχους, στους ναύτες και τους επιβάτες των διάφορων σκαφών να εκτελούν χρέη ταχυδρόμων, μεταφέροντας επιστολές, δέματα και γρούπους. Μετά εξέδωσε ιδιαίτερο Διάταγμα, με το οποίο καθόριζε τον τρόπο διαχείρισης από την ταχυδρομική υπηρεσία των «γρούπων χρημάτων», που ήταν ουσιαστικά το πρώτο Διάταγμα για χρηματαποστολές και μάλιστα με ασφάλεια του Δημοσίου! Όποιος παραλάμβανε τον γρούπο έπρεπε να βάλει την επίσημη σφραγίδα του Ταχυδρομείου και να κόψει απόδειξη. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά βρίσκουμε την κυβέρνηση να εγγυάται για το μεταφερόμενο ποσό τονίζοντας στο Διάταγμα πως «εις περίστασιν απωλείας αποζημιοί τον παθόντα, οι δε ταχυδρομικοί υπάλληλοι είναι υπευθυνοι εις την κυβέρνησιν και υποφέρουν την αποζημίωσιν».
Βεβαίως τέτοιου είδους μέτρα δεν ήταν δυνατόν να ανακόψουν το έντονο ενδιαφέρον των ληστών για τους ταχυδρόμους που μετέφεραν αντικείμενα και γρούπους. Οι επιθέσεις ήταν συχνές και άρπαζαν ό,τι έβρισκαν, από την ιδανική περίπτωση των γρούπων μέχρι υποδήματα και κάλτσες. Μερικές φορές κρατούσαν και ως ομήρους τους ταχυδρόμους, ζητώντας χρήματα από το πιο κοντινό δημόσιο ταμείο. Αποφασίστηκε να συνοδεύονται από χωροφύλακες, αλλά και το μέτρο αυτό δεν απέδωσε.
