Ο Θούριος, του Ρήγα Φεραίου, αντηχεί στα αυτιά του κάθε εξωνημένου υπουργού, δικαστικού λειτουργού και
δημοσιογράφου στις υπηρεσίες της Λούμπεν ΜεγαλοΑστικής Τάξης, ωσεί βόμβος οίστρου, υπενθυμίζοντας ότι η ιστορία
κινείται με δικούς της ρυθμούς και οι μέρες της αφθονίας τους είναι μετρημένες. Αυτό το απίστευτης σύλληψης
απελευθερωτικό άσμα απευθύνεται διαχρονικά σε όλους τους καταπιεσμένους ανθρώπους, ανεξαρτήτως, καταγωγής,
φυλής, έθνους, φύλων και σεξουαλικών προτιμήσεων. Είναι ένα κάλεσμα διαπολιτισμικότητας, ειρηνικής συνύπαρξης και
αλληλεπίδρασης των λαών, με την προϋπόθεση, ενωμένοι, να ξεσηκωθούν εναντίον των οικονομικών δυναστών, των
ντόπιων πολιτικών συνεργατών και των φασιστικών σκυλιών τους, που ζούν από κοινού παρασιτικά εις βάρος τους και
τους εξαθλιώνουν. Οι Τύραννοι στις 24 Ιουλίου του 1798 δολοφονούν το κορμί του Ρήγα. Όχι, όμως, και την ψυχή του…
ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΠΟΛΛΑ!
Ως πότε παλληκάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σαν λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.
[…]
Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
[…]
Τι σ’ ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ’ ώραν στην φωτιά.
[…]
Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
[…]
Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να `ναι σταθερός.
[…]
Κι αν παραβώ τον όρκον, ν’ αστράψ’ ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.
[…]
Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζωσωμεν σπαθί,
πως είμαστ’ αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.
[…]
Όσοι απ’ την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά
στον τόπον του καθ’ ένας, ας έλθει τώρα πια.
Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.
Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.
[…]
Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
[…]
o κόσμος να γλιτώσει, απ’ αύτην την πληγή,
κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη._
ΜέΡΑ 25 Ο.Β ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
