Oι κάτοικοι στο Πάπιγκο δημοσιοποίησαν αίτηση διαμαρτυρίας για συνεχόμενη «παρενόχληση» από διάφορες αρμόδιες και αναρμόδιες υπηρεσίες, αναφέρουν επίσης ότι το «ενδιαφέρον» των οργανώσεων αυτών έχει πέσει μόνο στο Πάπιγκο και δεν επιδεικνύεται κανένα ενδιαφέρον για τις λοιπές περιοχές που επίσης αποτελούν τόπους ιδιαίτερου φυσικού κάλους. Είμαστε άνθρωποι του καθημερινού μόχθου και αγαπάμε τον τόπο μας περισσότερο από τον καθένα τρίτο. Τόπος είναι ο άνθρωπος.
Η αίτηση διαμαρτυρίας των κατοίκων του Πάπιγκου:
Εμείς που υπογράφουμε την παρούσα αίτηση – διαμαρτυρία, οι περισσότεροι, είμαστε μόνιμοι κάτοικοι της ΔΚ Παπίγκου του δήμου Ζαγορίου, στην οποία ζούμε και δραστηριοποιούμαστε επαγγελματικά, ασχολούμενοι με τον τουρισμό, με οικοδομικές εργασίες και με αγροτικές δραστηριότητες, οι υπόλοιποι είτε καταγόμαστε από το Πάπιγκο στο οποίο διατηρούμε τις περιουσίες μας, είτε διαθέτουμε στο Πάπιγκο κατοικίες, ή επαγγελματικές τουριστικές μονάδες.
Τα τελευταία δύο- τρία χρόνια το χωριό μας και οι δραστηριότητές μας έχουν στοχοποιηθεί με συνεχείς καταγγελίες περιβαλλοντικών οργανώσεων, οι οποίες μέχρι τότε ουδόλως είχαν ασχοληθεί με το Πάπιγκο και τις δραστηριότητες των κατοίκων του.
Οι συνεχείς καταγγελίες είχαν και έχουν ως αποτέλεσμα την συνεχόμενη «παρενόχλησή μας» από διάφορες αρμόδιες και αναρμόδιες υπηρεσίες με συνεχείς ελέγχους, σε μία προσπάθεια ανακάλυψης δήθεν παράνομων οικοδομικών, επαγγελματικών, αγροτικών και άλλων δραστηριοτήτων μας, στο όνομα της φερόμενης προστασίας του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου το οποίο προφανώς δεν περιορίζεται στην περιοχή Βίκου- Αώου, αλλά καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της οροσειράς της Πίνδου, με την οποία όμως κανείς δεν ασχολείται με τις δραστηριότητες στις λοιπές περιοχές. Προφανώς καθόλου τυχαίο.
Γεννάται προφανώς το ερώτημα, για ποιο λόγο όλο το «ενδιαφέρον» των οργανώσεων αυτών έχει πέσει μόνο στο Πάπιγκο και δεν επιδεικνύεται κανένα ενδιαφέρον για τις λοιπές περιοχές που επίσης αποτελούν τόπους ιδιαίτερου φυσικού κάλους.
Το γεγονός αυτό μας προβληματίζει, γιατί εμείς ως μόνιμοι κάτοικοι του Παπίγκου, είμαστε αυτοί που από δεκαετίες και πλέον διατηρήσαμε και διατηρούμε το χωριό μας ως ένα ζωντανό κύτταρο της περιοχής και του δήμου Ζαγορίου και όχι ως ένα νεκρό τόπο μουσειακού χαρακτήρα.
Στο απώτερο παρελθόν το Πάπιγκο αποτελούσε ένα κατά βάση κτηνοτροφικό χωριό στις πλαγιές του οποίου έβοσκαν πολλές χιλιάδες γιδοπρόβατα και στα πρανή του υπήρχαν καλλιέργειες και με την ανθρωπογενή αυτή δραστηριότητα, διατηρήθηκε η ισορροπία του φυσικού και του δομημένου περιβάλλοντος, η οποία σήμερα αποτελεί πόλο έλξης χιλιάδων επισκεπτών.
Εμείς που υπογράφουμε αυτή την αίτηση, δεν είμαστε τουρίστες, ούτε περιστασιακοί επισκέπτες του Παπίγκου, ούτε ζούμε από την απορρόφηση Ευρωπαϊκών Κονδυλίων για την « προστασία της φύσης». Είμαστε άνθρωποι του καθημερινού μόχθου και αγαπάμε τον τόπο μας περισσότερο από τον καθένα τρίτο. Τόπος είναι ο άνθρωπος. Και αν αυτός ο τόπος υπάρχει σήμερα, δεν υπάρχει από τους περιηγητές, τους περιστασιακώς ενδιαφερόμενους, ή τους περιβαλλοντολόγους και οικολόγους των αστικών κέντρων, στα οποία ζούν και εργάζονται απολαμβάνοντας τα αγαθά και τις ανέσεις αυτών, αλλά από εμάς που έχουμε ποτίσει την κάθε πέτρα, το κάθε γκαλντερίμι και το κάθε μονοπάτι του Παπίγκου με τον ιδρώτα μας. Από εμάς που ζούμε το χειμώνα στους μείον είκοσι βαθμούς , που κάποιες ημέρες δεν έχουμε ηλεκτρικό ρεύμα και κάποιες ημέρες το χειμώνα είμαστε αποκλεισμένοι από το χιόνι, αλλά επιμένουμε να ζούμε με τις οικογένειές μας στο Πάπιγκο και όχι στα Ιωάννινα, ή σε άλλα μεγαλύτερα αστικά κέντρα.
Ολόκληρο το κείμενο θα το βρείτε εδώ
